Antisemitizm yeni değil. Peki 2022 niçin değişik hissettirdi?

Bu yıl Yahudi nefretini görmezden gelmek oldukça daha zor hale geldi.

Bu şekilde ifade etmek gerekirse, 2022’de ABD Birleşik Devletleri’ndeki antisemitizm bilhassa yeni yada dikkate kıymet değildi. Ne de olsa, son beş senedir ABD Birleşik Devletleri’nde Yahudi olmak, komşularımızın kalplerinde gizlenen nefretin kanıtlarıyla yüzleşmek anlamına geliyordu. Bunu 2017’de, polo gömlekli Nazilerin Virginia, Charlottesville sokaklarında terörü özgür bırakırken “Yahudiler bizim yerimize geçmeyecek” çarpıcı sözleri attığında gördük; Pennsylvania, Pittsburgh’daki Yaşam Ağacı Sinagogu’nda 11 Yahudi’nin katledildiği 2018; 2019, California, Poway’deki Chabad’da silahlı bir kişinin birini öldürüp üç kişiyi yaraladığı; ve Shul ve Sukkot dışındaki sokaklarda ve metrolarda, restoranlarda ve toplantılarda meydana gelen minik saldırılarda.

Sertlik, Amerikan Yahudilerinin uzun süredir deneyimledikleri güvenlik duygusunun altını oydu – Yahudilerin, tarihsel olarak, şimdiye kadar bulunduğumuz en özgür ve en güvende oldukları duygusu. Anti-Defamation League tarafınca bu senenin başlarında gösterilen bir rapora gore, Yahudi karşıtı vakalar “2021’de ABD Birleşik Devletleri’nde toplam 2.717 hücum, rahatsız etme ve vandalizm vakasıyla tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştı.” (Nefret suçları hakkında güvenilir veri elde etmek zor olsa gerek ve ADL bazı İsrail karşıtı duygular içermektedir – ve İsrail’e muhalefetin Yahudilere karşı bağnazlık olarak kabul edilip edilmeyeceği yada ne vakit kabul edileceği mevzusunda Yahudiler de dahil olmak suretiyle sıhhatli bir ihtilaf vardır.) Bu yıl a Nefret ve Aşırılık Emek harcamaları Merkezi raporu, büyük şehirlerdeki antisemitik nefret suçlarının sayısının arttığını ve sonunda geçen senenin toplamını geçebileceğini belirtiyor.

Bu yılı değişik hissettiren bir tek Yahudi aleyhtarı saldırılardaki artış değildi. Bizim kültürümüzde olan tam olarak buydu: Sertlik ortamında, Yahudi karşıtı bağnazlığın çeşitli türleri, sözleri gayretli nefret tacirleri tarafınca ele geçirilen ve peşinden toplumsal medyada dolaşan ülkenin en kuvvetli zevk belirleyicilerinden biri yardımıyla bir araya geldi. Netice, parçalarından daha büyük bir toplamdı.

Kanye West’in hip-hop’un önde gelen rapçilerinden birinden ülkenin en önde gelen Yahudi nefretçilerinden birine dönüşmesinin önemini abartmak zor. Ekim ayında, Paris Moda Haftası şovunda “Beyaz Hayatlar Önemlidir” gömleğiyle tartışmalara yol açtıktan bir tek birkaç gün sonrasında, artık Ye olarak malum West, “YAHUDİLERDE Ölüm hilesi 3″e gideceğini duyurdu, peşinden tutarsız ve toplumsal medyadaki rahatsız edici nefret kampanyası.

İnternetteki yorumlarında ve röportajlarında Ye, geleneksel beyaz milliyetçi mecazları siyah İbrani İsrail dogmasının unsurlarıyla karıştırdı: “Gülünç olan şu ki, ben aslen bir Yahudi karşıtı olamam zira siyahlar aslen Yahudi. [sic]tweet attı. Yahudi gücü ve kontrolüne dair beyaz üstünlükçü anlatıları anımsatan “Benimle oynuyorsunuz, gündeminize karşı çıkan herkesi yanıltmaya çalışıyorsunuz.” Tüm bunların ortasında, köleliğin bir seçim bulunduğunu öne sürdüğü minimum 2018’den beri savunduğu ırkçı, Siyah karşıtı bir mevzuyu devamlı olarak gündeme getirdi.

Trump göreve geldiğinden beri sağcı anti-Semitizm problemi, sözde “alt-sağ”a ve onların “küreselcilere” (Yahudiler için şifreli bir karalama) muhalefetine göz kırpıp onları dürttüğü ve Charlottesville ayaklanmasının “her iki tarafında da oldukça iyi insanoğlu” olduğu. Sağcı Yahudi düşmanları Ye’de bir fırsat görmüş oldu. Beyaz milliyetçi bir canlı yayıncı olan Nick Fuentes, nefreti için çevrimiçi bir seyirci kitlesi oluşturmak için yıllarını harcadı. Ye, nefretini aşırılık yanlısı netin birazcık sınırı olan köşesinin ötesinde daha çekici ve belirgin hale getirebilecek biriydi. Kasım ayında eski Başkan Donald Trump, West ve Fuentes’i Mar-a-Lago’da akşam yemeğine çağrı etti.

Aralık ayında Ye, bir gamalı haçla karıştırılmış bir Davut Yıldızı görüntüsünü paylaşmış olduğu için Twitter’dan yasaklandığında, platform, Ye’nin yorumlarında tam olarak neyin yanlış bulunduğunu merak eden insanlarla doluydu. Aynı gün Ye, Alex Jones’un programında Hitler’e olan sevgisini duyuru etti. İlk patlaması ile son askıya alınması arasındaki haftalarda, neo-Naziler “Kanye Yahudiler mevzusunda haklıdır” yazan bir pankartla bir üst geçidin üstünde durdular; Kasım ayında Florida’da bir futbol maçı esnasında bir binaya benzer bir ileti yansıtılmıştı.

Yes’in retoriğinin tehlikesi, antisemitizmi hızla kenarlardan ana akıma kaydırmasıydı. New York Times köşe yazarı Michelle Goldberg’in Kasım ayında yazdığı bir köşe yazısında belirttiği benzer biçimde, “Pat Buchanan ve Mel Gibson benzer biçimde istisnalar haricinde, yetişkinlik hayatımın büyük bir bölümünde Yahudi düşmanlarının ABD’da hiçbir statüsü yoktu. En gaddar Yahudi düşmanları, kendi başarısızlıkları ve hayal kırıklıklarından onları görevli tutarak, aşağıdan Yahudilerden nefret etme eğilimindeydiler. Fakat şimdi ciddi güce haiz kişilerden Yahudi karşıtı bağnazlık yada en azından Yahudi karşıtı bağnazlığın zımni onayı geliyor: büyük bir siyasal partinin lideri, meşhur bir pop yıldızı ve dünyanın en varlıklı adamı.

Bir zamanlar perişan yada nefret dolu bireylerin rastgele patlamaları olarak reddedilmiş olabilecek antisemitizm eylemleri, artık daha geniş kültürden kopuk hissetmiyor. Bu, Yahudi halkının hem bireysel hem de topluluk olarak uğraştığı bir şeydir. Greater Washington Yahudi Federasyonu CEO’su Gil Preuss, “Geçtiğimiz birkaç ay, insanlarımız için en zor zamanlardan biri oldu” dedi. “İnsanların mahallelerinde gamalı haç ya da başka şeyler asıldığını gördüklerinde ya da bunu internette gördüklerinde hissettikleri korku, olmaması ihtiyaç duyulan bir halde ortaya çıktı. Bu anti-Semitik eylemlerden birini her gördüğümüzde, anti-Semitizm kültürü değişmiş benzer biçimde hissediyoruz. Yahudi toplumsal angajmanının her bölümünü etkiliyor.”

Son yıllarda, Preuss’un çalışmalarının bir kısmı, artan hücum dalgasına cevap olarak Yahudi okulları ve tapınaklarında güvenliği sıkılaştırmak oldu. Yahudilere yönelik bir sonraki organize saldırının iyi mi olacağını düşünüyor ve değişik hissettireceğini düşünüyor. “Rastgele ve izole hissetmeyecek. Tepki oldukça değişik olacak zira Amerikan toplumunda yükselen anti-Semitizmden çıkacakmış benzer biçimde hissettirecek” diyor. “Bence hissettiğimiz şey bu, bu kamu oyuncuları tarafınca anti-Semitizmin meşruiyeti sebebiyle değişiyor benzer biçimde görünen bu gizli saklı akım var.”

Bu meşruiyet, ABD Birleşik Devletleri’ndeki anti-Semitizmin statüsü hakkında bazı rahatsız edici gerçekleri bununla beraber getiriyor. Geçen ay, Tufts Üniversitesi’nde politika bilimi doçenti olan Eitan Hersh ve Harvard’da yüksek lisans talebesi olan Laura Royden, 18 ila 18 30 yaş arası bir grup insan da dahil olmak suretiyle 3.500 Amerikalı üstünde meydana getirilen bir anketin neticelerini inceleyen bir yazı yayınladılar. . Buldukları şey, kendilerini Siyah yada Hispanik olarak tanımlayan yanıtlayıcıların, siyasal ideolojileri ne olursa olsun, beyaz yanıtlayanlara gore antisemitik ifadelere katılma olasılıklarının daha yüksek bulunduğunu buldular.

“Yahudilerin ABD Birleşik Devletleri’nde oldukça fazla güce haiz olup olmadığı yada İsrail’i protesto etmek için Yahudi işletmelerinin boykot edilmesi gerekip gerekmediği, Yahudilerin İsrail’e ABD’den daha sadık olup olmadığı benzer biçimde açık sorular sorduğunuzda, Siyah ve Latin gençler bu soruları alternatif sağdan sonrasında benzer oranlar, ”diyor Hersh. “Genç insanoğlu içinde yaşlı insanlardan daha yüksek olan birkaç önyargı türünden biri hakkaten.”

Hersh ve Royden, Siyahi ve kendilerini Hispanik olarak tanımlayan genç insanoğlu arasındaki antisemitik duyguların daha yüksek oranlarına bir niçin sunabilecek bir takım hipotezi değerlendirdi: bunun eğitimle ilgili olduğu, Beyaz karşıtı duyguların bir ifadesi olduğu, bunun sebebinin İsrail. Hiçbiri ikna edici bir izahat olarak öne çıkmadı. Hersh, “Yahudi düşmanlığı yada Yahudilere karşı önyargıdan kaygı duyduklarını söyleyen insanoğlu, bunun nereden geldiğine dair çoğu zaman evcil hayvan teorilerine sahipler ve kendi partizan eğilimleriyle rahatça uyum sağlıyorlar” diyor. Veriler kolay açıklamaya meydan okuyor ve Hersh ve Royden daha çok araştırma yapılması icap ettiğini söylüyor.

Bireysel antisemitik eylemlere karşı, ortaya çıktıklarında onları kınayarak ve kınayarak tavır almanın yanı sıra, bir kişinin artan antisemitik tutumlara karşı etkili bir tepkinin ne olabileceğini söylemesi zor olsa gerek. Yahudi komplosu ve kontrolüne dair tüm anlatılara karşın, Yahudiler oldukça çeşitli deneyimlere ve asla aynı fikirde olmama mevzusunda gururlu bir geleneğe haiz, çeşitliliğe haiz bir insan grubudur. Yahudiyseniz, muhtemelen eski bir atasözünü “iki Yahudi, üç düşünce” duyarak büyüdünüz – yüzyıllar öncesine Talmud günlerine kadar uzanan uzun bir münakaşa geleneğine nüktedan bir merhaba. Bu çeşitliliğin bir kısmı ırksaldır: Yahudilerin hepsi beyaz değildir. Beyaz olmayan Yahudiler için bu an oldukça daha azca yeni gelebilir.

Reconstructing Judaism’in ırksal çeşitlilik, hakkaniyet ve kapsayıcılıktan görevli ilk yöneticisi Haham Sandra Lawson, “Toplumumuzun ayrıcalıklı beyaz Yahudileri, ırkçılığı anlayan bir dünya ve toplumda yaşamaya devam eden Siyahi ve Yerli halklardan oldukça şey öğrenebilir” diyor. Tekrardan Yapılandırmacı Yahudilik Örgütü.

Yahudiler in All Hues’ın kurucusu ve genel müdürü Jared Jackson, bunun bir kısmının “bu ülkedeki Yahudilerin ve beyazlığın tarihiyle” yüzleşmek anlamına geldiğini söylüyor. Avrupalı ​​Yahudileri ABD’nın haricinde tutan göçmenlik kotalarından ve ABD’ye taşınabilen beyaz Yahudilerin maruz kalmış olduğu asimilasyondan nesiller uzaktayız. Beyaz Yahudiler beyaz ayrıcalığından yararlanırken, bu beyazlık çoğu zaman şartlı olarak görülür ve tüm Yahudiler beyaz üstünlüğüne karşı savunmasızdır.

Haham Lawson, Yahudilerin geleneğin köprüler oluşturmayı ve çeşitli bağnazlıkları birbirine bağlı olarak ele almayı içeren bölümleriyle meşgul olmaları icap ettiğini söylüyor. Lawson, “Öteki uç gruplarla çalışmamak bir hatadır,” diyor, bilhassa de beyaz üstünlükçülerin çoğu zaman “sınır mücadelesini sürdürmek istediklerini” göz önünde bulundurarak. Mesela, bu senenin başlarında, Yahudiliği Tekrardan İnşa Etmek tarafınca oluşturulan bir komisyon, Yahudilerin “teshuvah” -Yahudilerin kamu hesap verebilirliği, özür dileme, onarım ve eski haline dönüş süreci- değerlerine dayalı olarak Siyahi ve Yerli Amerikalılar için tazminatlara ilişkin bir karar aldı. doğru ilişki.” . ve Tzedek – maddi ve yasal adaletin etik talepleri.”

Antisemitizme karşı savaşım, siyahlara karşı ırkçılığa, Asya’ya yönelik nefrete ve öteki tüm bağnazlık biçimlerine karşı mücadeleden ayrılamaz. “Beyaz üstünlüğü bir tek bir grup insanla ilgili değil. Karmaşık, gelişiyor, her nesilde daha güzel görünmeye çalışıyor. Onu yenen kendi sistemimiz haline gelmeliyiz” diyor Jackson.

İnsanlar, kendilerine karşı önyargılı olanları eğitmeye çalışmanın bir kurbanın işi olup olmadığı yada eğitimin nefretin panzehiri olup olmadığı mevzusunda makul bir halde tartışabilirler. Fakat topluma dahil olmak ve daha adil bir dünya için savaşım etmek? Bu, Tikkun Olam’ın yada dünyayı onarmanın kalbinde yer alır: Yahudilerin hakkaniyet için emek harcama yükümlülüğü olduğu fikri. Bu, Yahudi geleneğinde köklü bir inançtır ve bizim en iyilerimizden biridir.