HarperCollins sendika grevi: Bu kitaplar için ne anlama geliyor?

Perşembe gecesi HarperCollins, sendikasıyla yeni bir sözleşme için geçici bir anlaşmaya vardığını duyurdu. Haber uzun vakit ilkin geldi: Sendikanın ortalama 250 üyesi 66 gün greve gittikten sonrasında geldi.

ABD’de ticari yayıncılığa hakim olan sözde Büyük Beş ev içinde HarperCollins bir tuhaflık: sendikalaşan tek yayınevi. Şirket genelinde ortalama 250 asistan ve ortak düzeyinde çalışandan oluşan sendikanın geçmişi, o zamanlar Harper & Row olan yerde kurulduğu 1940’lara kadar uzanıyor. O zamandan bu yana geçen 80 yıl içinde, Rupert Murdoch’s News Corps’un sahibi olduğu ve şu anda ABD’nın en büyük ikinci tecim yayıncısı olan HarperCollins adlı çok önemli çağdaş şirkette yaşamak için oldukca sayıda birleşme, satın alma ve konsolidasyon kanalıyla sürdü. Sendika başkanı Laura Harshberger, 1980’lerde sendika daha çok kaynak için Birleşik Otomobil İşçileri Sendikası ile güçlerini birleştirdi ve şimdi, diyor sendika başkanı Laura Harshberger, “saf irade gücüyle” hayatta kalıyor.

Geçtiğimiz birkaç on yıl süresince, sendika ve yönetim asgari anlaşmazlıkla görüşme etmeyi başardı. Son HarperCollins grevi 1976’daydı ve iki buçuk hafta sürdü. Bu yıl farklıydı. Bu görüşme, yayıncılığın iyi mi olması gerektiğine dair daha büyük bir sanayi savaşının ortasında geliyor.

Bir sanayi olarak yayıncılığın yüzde 76’sı beyazdır ve fena şöhretli düşük başlangıç ​​maaşları, onu bu şekilde tutan şeyin bir parçasıdır. Buna karşılık, yekpare beyazlığı, yayınevlerinin yatırım yapmayı tercih etmiş olduğu öykü türlerini etkisinde bırakır; Amerikan Pisliği 2020’nin tartışması. Yayıncılığın daha genç ve daha solcu çalışanları, yapısal bir altüst olma zamanının geldiğini hissediyor ve HarperCollins sendikası bunu gerçekleştirmek istiyordu.

Bununla birlikte, yayıncılık sürekli finansal sıkıntılarından birinin ortasında. Karantinanın sona erdiği günlerde kitaplara olan talepteki büyük artış azalmaya başladı ve bununla beraber gelir de düştü. Tedarik zinciri, kitap yayınlamayı her zamankinden daha pahalı hale getiren bir kaos içinde. 2022’nin son yarısında HarperCollins’in karı 102 milyon dolar düştü. Yönetim, büyük, pahalı değişimler yapmanın zamanı olmadığını hissetti.

Grevin 60. gününde New York’un Finans Bölgesi’ndeki sendikanın bırakım hattına uğradım. Hava oldukca soğuktu, sadece 30’larda. Gene de ortalama bir düzine gözcü, HarperCollins ofisinin büyük cam ve bronz kapılarının haricinde, paltolara ve battaniyelere sarınmış ve Dunkin’in kahve fincanlarının üstüne eğilmiş halde ürperdi. 10 Kasım 2022’den beri grevdeydiler. O günlerin 60’ında – HarperCollins’in iş için açık olduğu her gün – bırakım yapıyorlardı.

HarperCollins’in internasyonal satış departmanında destek bir reklamcı olan Genessee Floressantos, “Son 60 gündür dışarıdayız, yönetim gözcü hattımızı aşarken, hava devamlı soğudukça yeniden yeniden aynı daire içinde yürüyorduk” dedi. ve sendika için bir bırakım gözcü kaptanı. “Bizi fert olarak görmüyorlar. Vazgeçeceğimizi düşünüyorlar. Anlamıyorlar.”

Aralık 2021’de sendika liderliği, yeni bir sözleşme için HarperCollins ile görüşmeye başladı. Sendika, maaşlarının 45.000 dolardan 50.000 dolara çıkarılmasını istedi (Ekonomik Siyaset Enstitüsü’nün New York City’deki bekar bir erişkin için yaşama tutarı bulunduğunu tahmin etmiş olduğu 56.718 doların hala altında). HarperCollins’te çeşitliliği artıracak girişimler istediler. Ve yeni işe alınanların sendikaya katılmasını kolaylaştıracak bir sendika güvenlik maddesi istiyorlardı.

Hayır, dedi HarperCollins. Aslına bakarsanız son sözleşmede asgari tutara yüzde 25 zam yapmışlardı. Yine yükseltmek istediler fakat o denli değil. Ve bir sendika güvenlik maddesi, aidatların otomatikman üyelerin maaş çeklerinden düşüleceği anlamına gelir ki bu, şirkete gore her çalışanın bireysel tercihi olmalıdır.

Nisan ayında sendikanın eski sözleşmesi bitti ve masada hala yeni bir sözleşme yoktu. Kasım ayında sendika üyeleri ofisten ayrıldı. Temsilcilerden HarperCollins’e göndermeyi durdurmalarını ve eleştirmenlerden HarperCollins kitaplarını incelemeyi bırakmalarını isteyen bir bildiri yayınladılar. Işbırakımı Şükran Günü, Noel ve yeni yıl süresince sürdü ve grevdeki işçilere maaş çeki gitmedi.

Bunun yerine, bırakım fonundan ve işsizlik yardımlarından gelen parayla yetindiler. HarperCollins çocuk departmanının haklar danışmanı ve sendikanın gözcü kaptanı Cassidy Miller, “Bir nevi dengeleniyor,” dedi. “Maaş çekimimle pek uyuşmuyor.” Sendika sorun fonu, yumurta tutarları fırladığında destek oldu, dedi.

Sadece greve giden işçilerin bir çok düşük ücretlerle yaşamaya alışkın. Miller, 2018’de HarperCollins rakibi Macmillan’da satış asistanı olarak ilk işine girdiğinde, kendisine yılda 33.000 dolar ödeniyordu. “Yapabileceğimi düşünmediğim için pazarlık yapmadım” diyor.

Başladıktan altı ay sonrasında, Macmillan başlangıç ​​ücretini 35.000 dolara çıkardı. “Oldukça heyecanlandım; Oldukça minnettar olduğumu hatırlıyorum. Aman Tanrım, yılda 2.000 dolar daha çok” diyor. “Ve şimdi, senelerdir bununla yaşamaya çalıştıktan sonrasında, bunun sürdürülebilir olmadığını hissediyorum. Hayatınızı yaşama şeklinizi etkisinde bırakır.”

Miller, yayıncılığa başladığında, Brooklyn’in Bed-Stuy semtinde bir daireyi öteki dört oda arkadaşıyla paylaşarak maaşını çalıştırdı. Şimdi ortağıyla beraber Central Jersey’de yaşıyor. “Buraya gelmek için bir buçuk saat yol gidiyorum” diyor. (Grevin olmadığı zamanlarda HarperCollins, çalışanlarının haftada minimum iki gün ofisten çalışmalarını koşul koşuyor.) “Ve gene de bu sektörde çalışmaya kıymet.”

Işbırakımı sırasındakilerin genel nakaratı bu: Yayıncılıkta ücretler oldukca düşük fakat işçiler orada buna hâlâ bayılıyor.

Harper Wave and Harper Business’ta destek editör olan Rachel Kambury, “Kariyerime 50.000 dolarla başlamış olsaydım, kim bilir yarısı kadar kredi kartı borcum olurdu” diyor. “Yaşam durumum uzun vakit ilkin oldukca değişik olurdu. Yaşadığım bazı travmaları yaşamazdım.” Fakat meslektaşları için buna kıymet, diyor. “İnsanlar mükemmel. Akıllılar, kendilerini adadılar, son aşama sadıklar ve kitapların ne işe yaradığını, insanoğlu için neler yapabileceklerini ve neyi temsil edebileceklerini önemsiyorlar.”

“Kesinlikle kitaplarla büyüdüm. Ben kütüphaneye giderek büyüdüm. Onlardan kaçarak büyüdüm,” diyor Floressantos. “Kitapları seviyorum fakat kitaplar beni sevmiyor.”

Floressantos, bir tek düşük ücretleri değil, bununla birlikte iş arkadaşları ve patronların onun adını yanlış söyleniş etmesi şeklinde mikro saldırıları da konu alıyor. Bu olayların münferit bulunduğunu düşünmüyor.

“Şirketten ayrılan ortalama 15 beyaz olmayan hanım gördüm ve ben bir tek bir buçuk senedir buradayım. Bu ayda ortalama bir tane, ”diyor. “Şirket sırtını sıvazlamayı ve geçen mali yılda yeni işe alınanların yüzde 80’inin marjinal topluluklardan bulunduğunu söylemeyi seviyor. Bunun için daima ‘Peki, elde tutma istatistikleriniz nedir?’ diye soruyorum. Paylaşmayı reddediyorlar.” Beş Büyük şirketten hiçbiri, DEI raporlarında demografik olarak ayrılmış elde tutma istatistiklerini paylaşmıyor.

Genel olarak, kitap endüstrisi grevi destekledi. Yazarlar Loncası, sendikayla bir dayanışma bildirisi yayınladı ve aralarında Barbara Kingsolver ve Jacqueline Woodson şeklinde oldukca sayıda meşhur HarperCollins yazarının da bulunmuş olduğu 500’den fazla yazar, sendikayı destekleyen bir mektup imzaladı. Pek oldukca blog yazarı ve eleştirmen, bırakım esnasında HarperCollins kitaplarını incelememeyi taahhüt etti ve düzinelerce edebiyat ajanı, bırakım esnasında HarperCollins’e yeni el yazmaları göndermemeye söz veren açık bir mektup imzaladı.

Mektubu bir araya getiren edebiyat temsilcisi Chelsea Hensley, sendikanın taleplerini karşılamanın sektörü daha sıhhatli hale getireceğini düşündüğünü söylemiş oldu. “İnsanlar sektörde kalabilecek ve yükselebilecek. Yalnızca geçen yıl, ciro çılgıncaydı. Ve bu hakikaten cesaret kırıcı” diyor. “Bu insanların ayrılmalarının sebebi, yeterince maaş alamamaları, yeterince süratli ilerlememeleri ve artık çabaya değmeyeceğine karar vermeleri. Yayıncılığın öne çıkması ve öne çıkması her insanın çıkarına diye düşünüyorum. Temel düzeyde, insanları daha iyi telafi edin. Bu, bu sorunların çoğunu çözmenin başlangıcıdır.”

Kitapları bu sürem çıkan yazarlar için grevin gerçek bir finansal tesiri oldu. Jeanna Kadlec, “Basın kuruluşları tarafınca, tüm Harper haberlerini dondurdukları için benimle konuşamayacakları röportajlarım olduğu açıkça söylendi” diyor. sapkın Ekim ayında Harper ile beraber gösterildi. “Bunun da ötesinde, ‘araştırma yok’ politikası Bookstagram ve BookTok’ta dalga dalga yayılarak ağızdan ağza yayılanları ve hatta insanların okudukları Harper kitaplarını paylaşma derecelerini etkiledi. Organik vızıltı eksikliği, bilhassa evin aslına bakarsanız tanıtmadığı kitaplar için satışları negatif etkisinde bırakır.

Kadlec sendikayı ve grevi destekliyor ve HarperCollins CEO’su Brian Murray’e bunu söyleyen oldukca sayıda e-posta yazdı. “Kitaplarımızı okur kitlesinin ellerine teslim eden oldukca çalışan, düşük maaşlı yayıncılık çalışanlarına karşı büyük bir mesuliyet hissediyorum” diyor. “Beraber çalıştığım ekibe bilhassa sadık hissediyorum ve bunların bir çok çarpıcı. Onlar nereye giderse ben de oraya giderim ve onlar bırakım derlerse ikimiz de onu yaparız.”

Gene de, grevin yeni HarperCollins kitaplarını, bilhassa de queer topluluğundan olanları iyi mi etkilediği mevzusunda endişeleri var. Vox’a gönderilmiş olduğu bir e-postada, “LGBQIA+ yazarları bu sektörde dizgesel olarak dezavantajlı durumda: kitaplarımız daha azca yayınlanıyor ve geçmişte averaj olarak mühim seviyede daha düşük ilerlemeler elde ediyoruz” diye yazdı. “Netice olarak, pazarlama bütçelerimiz de daha düşük ve kitap için kurum içi destek bulmak daha zor. Kitap yasaklarının arttığı şu sıralarda yayıncılar bilhassa davranışlarında ölçülü. Tüm bunlara ek olarak bir bırakım ve ‘araştırma yok’ politikası atın ve bu, en başta masaya oturmak için savaşım etmek zorunda kalan yazarlar için acımasız bir tuzaktır.

Grevin sona ermesini beklerken, “Garip yazarların Harper kitaplarını hâlâ ön sipariş verebiliriz” dedi. Ve sendikanın bırakım fonuna bağış yapın.”

26 Ocak’ta HarperCollins yönetimi, sendika ile federal arabuluculuğa girmeyi kabul etti. Beş gün sonrasında, işgücünün yüzde 5’ini işten çıkaracağını duyurdu. Bir HarperCollins sözcüsü işten çıkarmaları tedarik zinciri baskılarına ve azalan gelire bağlayarak, “Dönemin arabuluculukla hiçbir ilgisi yoktu” dedi.

HarperCollins, Büyük Beşli arasındaki tek sendika mağazası olduğundan, buradaki riskler yüksek. Endüstrinin geri kalanı için emek harcama standartlarını belirleme zorunluluğu onu zorluyor: Penguin Random House, ücretlerini yükselttiğinde, ücretlerini de yükseltiyor. Hem sendika içindeki hem de dışındaki destekçiler arasındaki ümit, yeni anlaşmanın öteki Büyük Beş evde benzer yapısal değişimleri tetiklemesi ve hatta bir ihtimal öteki evleri sendikalaşmaya teşvik etmesiydi.

Nihayet, 9 Şubat akşamı saat 20.00’de sendika ve HarperCollins beraber geçici bir anlaşmaya vardıklarını duyurdular. HarperCollins yapmış olduğu açıklamada, “Geçici antak kalma, sözleşme süresi süresince seviyeler içinde asgari maaş artışlarının yanı sıra pazarlık birimi çalışanlarına bir kereye mahsus olmak suretiyle 1.500 $’lık toptan ikramiyeyi içeriyor” dedi. Şu anda, sendikanın yeni çeşitlilik girişimleri getirmeyi yada bir sendika güvenlik maddesi almayı başardığına dair bir kelime yok. Sözleşme onaylanana kadar resmiyet kazanmaz.

“Dürüst olmak gerekirse şokta hissediyorum. Hemen hemen beni tam olarak etkilemedi ve onaylayana kadar buna tam olarak inanacağımı sanmıyorum,” diyor Miller. “Ve forvet dostlarımla kucaklaşıp luktan ağlayana kadar. Fakat işe geri dönmek için heyecanlı ve gerilmiş! Ve bunun sektör genelinde yarattığı dalgalanmaları görmek için.”