7/7 Bombalamalar: Mağdurların ve Müdahale Edicilerin Cesaretini Tanımlayan Hikayeler 20 Yıllık | İngiltere haberleri

Pazartesi, dört intihar bombacısının 52 kişiyi öldürdüğünü ve Londra Ulaştırma Ağı'nda 770 kişiyi yaraladığını gören 7/7 saldırılarından 20 yıl sonra işaret ediyor.

7 Temmuz 2005'teki saldırıların hepsi birbirinden bir saat içinde gerçekleşti, Bombacılar King's Cross'a gitmeden önce sabah Luton Demiryolu İstasyonu'nda bir araya geldi.

Shezhad Tanweer, Cihazını Aldgate, Edgware Road'daki Muhammed Sidique Khan ve King's Cross ve Russell Meydanı arasındaki Germaine Lindsay'deki cihazını patlattı – hepsi sabah 8.50'de üç dakika içinde.

Habib Hussain, saat 9.47'de Tavistock Meydanı'ndaki 30 numaralı otobüse bombasını patlattı.

Yirmi yıl geçti, ancak kurbanların aileleri, hayatta kalanlar ve müdahale ekipleri için etki hala hissediliyor.

Sky News, saldırılardan derinden etkilenen bazı insanlarla konuştu.

Yolcu hayat kurtarmak için pistlere geri döndü

Adrian Heili, Paddington'a doğru giden batıya giden daire çizgisi treninin üçüncü arabasıydı.

Mohammad Sidique Khan, Edgware Road'daki cihazını havaya uçurarak altı kişiyi öldürdü.

Adrian orada olmasaydı, daha iyi olabilirdi.

Trenden çıkmayı başardı ve daha önce Silahlı Kuvvetlerde doktor olarak hizmet etmişti, anında mümkün olduğunca çok hayat kurtarma görevini yaptı.

“İçgüdü devraldı,” diyor Sky News.

Cesareti ilk olarak onu ikinci arabadan üflenen ve şimdi tünel duvarı ile pist arasında sıkı bir alanda sıkışmış olan Daniel Biddle'a getirdi.

Adrian, şimdi Danny'yi aradığı Daniel'e ulaşmak için kanla sürünmeyi hatırlıyor. Sol bacağı havaya uçmuştu, sağı dizden koptu ve diğer kapsamlı yaralanmalarla birlikte gözlerini kaybetti.

Sağlık görevlileri ona gelene kadar kanamayı durdurmak için Daniel'in uyluğundaki arteri sıktı.

Daniel, deneyimleri hakkında, Ölümden Back adlı bir kitap yazdı ve Adrian'a hayatını kurtarmak için kredilendirdi.

Adrian sonunda ilk müdahale ekiplerinin onu gerçekleştirmesine yardımcı oldu. Sonra 12 kişinin tahliyesine yardımcı olmak için birkaç kez tünele geri döndü.

Olay yerinde “inanılmaz” olduğunu söylediği ilk müdahale ekiplerine haraç ödüyor.

“Ben ve Lee Hunt adıyla başka bir beyefendi, Edgware Road'dan ayrılan son kişiydi.”

“Ve platformun tepesinde merdivenlerde oturduğumu ve sadece herkesin gitmesinden sonra baktığımı hatırlıyorum.”

Daniel kitabında, saldırıdan sonra TSSB ile mücadeleleri hakkında açıktı.

Adrian, sonrasında başa çıkmasına yardımcı olmak için etrafında “çok iyi bir destek ağı” olduğunu ve “onu tutmak” yerine konuşmanın hayati olduğunu eklediğini söyledi.

“Danny ile olduğu gibi hala kendim üzerinde bir etki oynuyor” diyor, yakın bir bağ kurdu.

TSSB tetikleyicilerinin hayatta kalanların etrafında, polis ve ambulans sirenlerinden yemek pişirme duman kokusuna kadar olabileceğini söylüyor.

“Ama bizi tanımlayan tetikleyicileri böyle yönetiyoruz” diyor.

20 yıllık yıldönümünde şunları ekliyor: “Duygusal bir zaman olacak. Ama bence benim için bir düşünme zamanı olacak ve bizimle ve yaralananları onurlandıracak.

“Hala bir sesi var. Benimle bir sesleri var ve hatırlayacağım. O günü hatırlayacağım ve benim için çok önemli.”

'İçgüdüsel olarak, yardım etmek için yapabileceğim bir şey olup olmadığını görmeye karar verdim'

Paul Dadge'i aşağıdaki fotoğraftan tanıyabilirsiniz, burada yüzüne şiddetli yanıklar yaşadıktan sonra 7/7 bombalama kurbanına yardım ediyor.

Sosyal medya çağından önce, ulusal gazetelerin önünde ve dünyadaki diğerlerinde viral hale geldi.

O zamanlar 28 yaşında olan Londralı, Hammersmith'te yeni bir iş bulduğu bir ofise gidiyordu.

Edgware Road'u geçti, burada insanlar istasyondan koşarken bir kargaşa gördü ve acil bir yanıtlayıcı içeri girdi.

Bombacılardan birinin sırt çantalarında patlayıcıyı yeni çıkardığını henüz bilmiyordu.

Sky News'e, “İçgüdüsel olarak, yardım etmek için yapabileceğim bir şey olup olmadığını görmeye karar verdim.”

Eski bir itfaiyeci olan Paul, istasyonun dışında duranlara bir duyuru yaptı ve olanlardan etkilenmişlerse birbirine yapışmalarını ve bir polis memuruyla konuşana kadar sahnenin yakınındaki bir dükkanda beklemelerini söyledi.

Birçoğunun yüzlerinde siyah bir kurum vardı, başlangıçta bunun bir güç artışından kaynaklandığını varsaydığını söyledi.

Sonunda mağaza tahliye edildi, bu yüzden Paul kurbanlarla yakındaki bir otele gitti ve bunu yaparken fotoğrafçılar kurbanı kötü bir şekilde yakılan bir gazlı gazlı maskeyle rahatlattı.

Yaralananların adlarını ve detaylarını, yaralanmalarının kapsamı ile birlikte, onları acil servislere aktarabilmesi için not etmeye başladı.

Olaydan sadece üç saat sonra Paul yaralanmaların bir saldırıdan kaynaklandığını öğrendi.

Eylemleri onu halk tarafından bir kahraman olarak gördü.

Devamını oku:
20 yıl sonra aşırılıkla nasıl başa çıkıyor?
Govt'un terörle mücadele programı neden tartışmalı?

“Bu bombardıman gerçekleştikten sonra herkesin takım olarak birlikte çalıştığını biliyorum” diyor. “Bence bu gerçekten, gerçekten başımız belada olduğumuzda, birbirimize yardım etmek için birlikte çalışmada çok, çok iyiyiz.”

O gün tanıştığı insanlarla fotoğraflandığı kurban da dahil olmak üzere hala temas halinde olduğunu söylüyor.

Ayrıca, hayatının geri kalanının o güne kadar “oyulduğunu” ve şimdi acil durum hizmetlerinin büyük olaylara nasıl tepki verdiğinin politik olarak aktif ve bilinçli olduğunu söylüyor.

Acil servislerin “7 Temmuz'da olduğundan çok daha hazır” olduğuna inanıyor, ancak bugün 7/7 saldırı ölçeğinde bir olayla başa çıkmayı “çok zor” bulacağını düşündüğünü ekliyor.

'Musallat olan şey bu çığlıklar'

Sajda Mughal, King's Cross ve Russell Meydanı arasında bir Piccadilly hattı trenine çarpan bombalamadan kurtulan bir kişidir.

Sky News'e King's Cross'tan ayrıldıktan yaklaşık 10 saniye sonra “büyük bir patlama olduğunu… ki patlama oldu” diyor.

“Tren sanki bir depremmiş gibi salladı ve aniden durdu. Sandalyemden yere düştüm, insanlar ileri düştüm, ışıklar söndü.”

Sajda şöyle ekliyor: “Gelen siyah duman, gerçekten yoğundu. Ve sonra duyabildiğim tek şey çığlıklardı. İnsanların çığlık attığını duyabiliyordum, insanların bağırdığını duyabiliyordum, biri bana 'İyi misin' diyerek.

O “donmuş ve sadece öleceğimiz bu düşünce sürecine giriyordu ve sonra sevdiklerime güle güle söylemediğimi düşünüyorum, evlenmedim, çocukum olmadı, dünyayı görmedim.”

“O sabahtan musallat olan şey çığlıklar ve” kan duyuyor, incindi, incindi “diyor.

Sajda, kendisi ve diğerleri, Kralın Haçı'na arabadan eşlik ederken, acil servislerin geri dönmemelerini ve geriye bakmamalarını söyledi.

Bunun, kurtarıcıların yaralı bireyleri görmelerini istemedikleri için “bu yüzden çok, çok gerçeküstü, çok travmatik ve duygusal bir deneyimdi” olduğunu düşünüyor.

7/7'in bilinen tek Müslüman kurtulan Sajda, saldırıdan geçmenin “hayatımı 360 civarında çevirdiğini” söylüyor.

“O acıyı aldım ve olumlu bir hale getirdim çünkü bunun bir daha olmasını istemedim. Ve böylece kurumsal dünyadan ayrıldım, kalpleri ve zihinleri değiştirmek istemek için hayalimi bıraktım.”

Aşırılıkçılığa karşı koyma çalışması da dahil olmak üzere Jan Trust ile ilgilendi.

“Birleşik Krallık'ta seyahat ettim, binlerce anne ve Müslüman anneyle çalıştım. Onları radikalleşme konusunda eğitmeye yardımcı oldum. Ve oğulları… IŞİD'e katılan ve ölen Suriye'ye giden annelerden duydum.”

Bir kamu soruşturması çağrısı

Oğlu David, Edgware Road tüp bombasında öldürülen Graham Foulkes, olanlarla ilgili bir kamu soruşturması olmasını istiyor.

“Kamu soruşturması tek yoldur, çünkü bir kamu soruşturmasında insanlar gelip kanıt vermeye zorlanabilir. Bir soruşturmada sadece 'Hayır, gelmiyorum' diyebilirler ve bu olan budur.

“20 yıl sonra burada olduğumuz gerçeği, cevaplanmamış sorular var ve teröristler hala kayıyor, hala MI5'i geçiyor, hala MI6 ve MI5'i geçiyor.

“Daha iyi bir sisteme sahip olmamız ve 20 yıl önce olanlar hakkında dürüst ve açık olmayarak, hiçbir mekanizmamız yok.

“MSK'ya izin veren aynı kararları veren hala aynı insanlar [Mohammed Sidique Khan] Manchester Arena saldırısına ve Westminster Bridge saldırısına izin vermek ve izin vermek. Hala aynı insanlar, hala aynı süreçler. Süreçlerin değişmesi gerekiyor. “

Son 20 yıldan bahsetmişken Graham, “Bir kızına sahip olacak kadar şanslıyız ve en harika iki torunumuz var. Ama bir oğlumuz olmalı ve ailesi olmalı.

“Ve sizinle bu konuşmayı yapmamalıyım. Şu anda evde olmalıyım ya da David ile pub'a gitmeliyim ve oğlunuzun bu kadar anlamsız bir şekilde öldürülme hissini tanımlamak mümkün değil.”

'Esneklik, saldırı korkunç olduğu kadar ilham vericiydi'

Büyükşehir polis komiseri Sir Mark Rowley, “En önemlisi, düşüncelerim hayatını kaybeden 52 kişinin aileleriyle ve aynı zamanda yaralanan 700'den fazla kişi, bazıları o gün korkunç bir şekilde ciddiye.” Diyor.

Ayrıca, Paul Dadge ve başkalarına yardım etmek için “olağanüstü” davrandığını söyleyen acil servisler gibi günde öne çıkanlara da övgüde bulunuyor.

“Onlar ve aileler ve kurbanlar – bana çarpışan şey, o günün etkilerini bugüne ve hayatlarının geri kalanında nasıl taşıdıklarıdır.”

O zamanlar Surrey'de kıdemli bir subay olan komiser, olup bitenleri ortaya çıkarırken izlemenin “yavaş dehşetini” hatırladığını söylüyor.

“Herkesin öne çıkma şekli, cesaret… esneklik saldırı korkunçtu.”

Yetkili, saldırıların, halkı daha iyi korumak için terörle mücadele çalışmalarında “büyük değişikliklere” yol açtığını söyledi.

“Birincisi, polislik ve güvenlik hizmetlerimizi, özellikle MI5'i getiren değişikliklerdi, böylece şimdi dünyanın herhangi bir yerinde en yakın ortak çalışma düzenlemelerine sahibiz” diyor.

“Ve ikincisi, terörle mücadele çalışması sadece Londra'da bulunan şeyle ilgili olmayan bir şey haline geldi ve bir ağ, ülkenin tüm bölgelerindeki üslerle inşa edildi.”

Birimin şimdi “toplulukları korumada o günden önce olduğundan çok daha güçlü ve çok daha etkili” bir erişime sahip olduğunu ekliyor.

Halen benzer saldırılardan tehdit altında hissedebilecekler hakkında sorulduğunda, halkın “sizi korumak için her gün çok çalışan olağanüstü insanlar” olduğunu ve 7/7 bombalama gibi deneyimler nedeniyle polislik ve güvenlik hizmetlerinin güçlendirildiğini söylüyor.

“O gün katılan herkesin çabaları … [and gives us] Sahip olabileceğiniz en güçlü ve en etkili önleyici yaklaşımlardan biri ”diyor.

“Ama ne yazık ki zor zamanlardayız ve hiçbir sistem mükemmel olmayacak,” diye ekliyor, ancak toplulukların “devam eden muhteşem iş hakkında emin olabileceğini” söyleyerek sonuçlandırıyor.