Gazze’deki cenk sanat dünyasını parçalıyor

Sanatçılar, ABD’nin İsrail’e askeri yardım sağlamasını protesto etmek amacıyla çalışmalarını Kurultay’den fon alan Ulusal Sanat Galerisi’nden çekiyor. Sponsorlar, yazarların ateşkes çağrısı yapmayı planladıklarını öğrendikten sonrasında geçen ay Ulusal Kitap Ödülleri töreninden çekildi. Edebiyat etkinlikleri erteleniyor ya da iptal ediliyor, müzeler protesto mekânları haline geliyor, açık mektuplar ve kuruluşlara yönelik boykotlar yaygınlaşıyor.

İsrail ile Hamas arasındaki cenk sanat ve edebiyat dünyasını karıştırıyor. Gazze Sıhhat Bakanlığı’na nazaran Gazze’de ölü sayısı 15.500’ü aşan binlerce sanatçı ve yazarı, İsrail’in askeri eylemlerine ve zamanı karşılamadığını düşündükleri kurumlara karşı seslerini yükseltmeye zorladı. Birçoğu, kuruluşları İsrail’i eleştiren kişilerin konuşmalarını bastırmaya çalışmakla suçluyor ve kurumların hangi noktada durduklarına ilişkin kamuya izahat yapmalarını talep ediyor. Sanatçılar ve yazarlar ise, Hamas’ın 7 Ekim’deki terör saldırısının kurbanlarının gerektiği şekilde kabul edilmediğini ve çatışmanın başlamasından bu yana küresel antisemitizmin arttığını gören kuruluşların, bağışçıların ve öteki sanatçıların tepkisiyle karşı karşıya kalıyor.

Çatışma, liderleri şu anda sanat kurumlarının gücü ve sınırları hakkında, müzelerin yansız kalmaya çalışıp emek vermemesi gerektiği yada siyasal ve toplumsal mevzulara cevap vermede etken bir rol üstlenmesi gerekip gerekmediği de dahil olmak suretiyle daha büyük varoluşsal sorular içinde gezinmeye zorluyor. Uzmanlar, bu soruların tamamen yeni olmadığını sadece mevcut politikalar ve derinleşen kutuplaşmanın ortasında 2016’dan bu yana yeni bir aciliyet duygusu kazandığını söylüyor.

ArtReview sanat eleştirmeni ve editörü JJ Charlesworth, “Galeriler, müzeler, küratörler ve sanat programlarından görevli kişiler, kurumların ve sanat eserlerinin politik yada toplumsal bir işlevi olduğu fikrine oldukça daha çok bağlı hale geldi” diyor. mecmua. “Sanat galerisinin bir tür hususi yada yalıtılmış ayrı alan olduğu fikrinin artık modası geçmiş bulunduğunu düşünüyorum. Bu durum artık sürtüşmeye niçin oluyor şundan dolayı bilhassa ABD’da kültür kurumlarını destekleyen çıkar grupları daima sanatçılarla aynı politikayı paylaşmıyor”.

Müzeler daha geniş kültürel değişimlere iyi mi yön veriyor?

Donald Trump’ın 2016’da seçilmesinin peşinden bazı önde gelen sanatçılar protesto eylemiyle müzelerin kapatılması çağrısında bulunmuş oldu. (Bunun yerine bazıları kapılarını açtı ve ziyaretçileri şiir okumalarına katılmaya yada protesto işaretleri hayata geçirmeye çağrı etti.) Müzeler ek olarak Me Too skandallarına ve 2020’de George Floyd’un öldürülmesinin peşinden kurumlarını çeşitlendirme çağrılarına ve ek olarak belirli siyasal kampanyalara cevap vermek mecburiyetinde bırakıldı. müzelerine. 2019’da sanatçılar ve göstericiler, Whitney Müzesi yönetim kurulu başkan yardımcısı Warren Kanders’ı şirketinin göz yaşartıcı gaz satışı sebebiyle başarıyla istifaya zorladı. Aynı yıl, sanatçı ve aktivist Nan Goldin, Sackler ailesinin opioid salgınının yaratılmasındaki görevi hakkında farkındalığı artıran ve müzelerin aileden para kabul etmeyi bırakmasına neden olan bir hareketin teşvik edilmesine destek oldu.

Müzeler, bir parçası oldukları toplulukların çeşitliliğini daha doğru bir halde yansıtmaları beklentisi de dahil olmak suretiyle, bazı açılardan daha büyük toplumsal değişimlere cevap veriyor. Ziyaretçilerin dikkatini çekmek için rekabet eden daha çok medya ve kültürün olduğu bir dünyada iyi mi güncel kalacaklarını da düşünmeleri gerekiyor.

Müzelerin siyasal aktivizme ve protesto sanatına iyi mi yaklaşması gerektiği hakkında yazan eski bir müze uzmanı Mary Elizabeth Williams, bilhassa mühim siyasal anların ortasında güncel olma ihtiyacını dengelemenin zor bulunduğunu söylüyor. “ABD Birleşik Devletleri’nde insanoğlu daha çok bölündükçe, fiil çağrısında bulunan sesler artıyor, sadece müzelerin bunu dengelemesi ve topluluklarla etkileşime geçmenin, sadece nüfusun belirli üyelerini yabancılaştırmamanın bir yolunu bulması gerekiyor.” Kültür müesseselerinin, yanlış hamle yapmaları halinde fon sağlayanları ve hatta kâr amacı gütmeyen müessese statülerini yitirme riskiyle karşı karşıya olduklarını söylüyor.

Tartışmalı çalışmaların gösterilip gösterilmeyeceğine ve ne süre gösterileceğine ilişkin kararlar da zor olabilir. Yanlış bir hareket, hem şu anda hem de önümüzdeki onyıllar süresince bir kuruma negatif yansıyabilir. Washington DC’deki Corcoran Galerisi, eşcinsel fotoğrafçı Robert Mapplethorpe’un 1989’da yapmış olduğu bir serginin, eşcinsel karşıtı milletvekillerinin adam cinselliğine ilişkin temalar ve tasvirler sebebiyle saldıracağı korkusuyla iptal etmesi sebebiyle onlarca senedir kamuoyunun tepkisiyle karşı karşıya kalmıştı. Dört büyük müzenin, Yahudi ressam Philip Guston’ın 2020’deki retrospektif sergisini, resimlerinden bazılarında beyaz kapüşonlu Klan adamlarının karikatürize, gösterişsiz tasvirleri içermesi sebebiyle erteleme sonucu, benzer şekilde yaygın eleştirilere yol açtı.

Getty Images

Sanatçılar ve yazarlar savaşı niçin protesto ediyorlar?

İsrail-Hamas savaşının ortasında, müzeler bir kez daha etkinlikleri iptal ettikleri ve istenmeyen ilgi çekeceğinden korktukları sanat eserlerini sergilemedikleri için tepkiyle karşı karşıya kalıyor. Manhattan’daki El Museo del Barrio, Ekim ayı sonlarında sanatçılar tarafınca Filistin bayrağını belirgin bir halde gösteren bir eseri sergilememeye karar vermesi sebebiyle kınanmıştı. Pensilvanya’daki bir sanat müzesi olan Frick Pittsburgh’un liderliği, yaklaşan İslam sanatı sergisinin ertelenmesinin peşinden görevden alındı. Müze müdürü başlangıçta basına, serginin “bilhassa bizim toplumumuzdan birçok insan için travmatik olacağını” anladıklarını söylemiş oldu. Müslüman ve Yahudi grupların sonucu eleştirmesinin peşinden Frick, ayrı bir açıklamada gösteriyi “geniş topluluk ortaklarıyla, bu durumda Pittsburgh Müslüman topluluğuyla karakteristik etkileşimleriyle” hazırlamadığı için ertelediğini söylemiş oldu.

Bu çalkantı yalnızca ABD’ye özgü değil. Bilhassa antisemitizme ve öteki nefret söylemi biçimlerine karşı yasaları olan öteki ülkelerde, İsrail ve Filistin mevzusundaki tartışmalar büyük bölünmeleri ortaya çıkarıyor. Kasım ayında, Almanya’nın meşhur uygar sanat sergisi Documenta’nın bir sonraki yönetmenini seçecek olan komite, bir üyenin BDS hareketine verdiği destek sebebiyle istifaya zorlanmasının peşinden topluca çekilme etti. Londra’daki Lisson Galerisi geçen ay, dünyanın en meşhur uygar sanatçılarından önde gelen Ai Weiwei’nin toplumsal medyada Yahudi cemaati hakkında yorumları üstüne yeni eserlerinden oluşan bir sergi düzenleyeceğini açıklamıştı.

Laura Raicovich, yazarı Kültür Grevi: Protesto Çağlarında Sanat ve Müzeler Queens Müzesi’nin eski müdürü ve eski müdürü, müzelerin hiçbir süre tamamen yansız alanlar olmadığını, aksine daima bir toplumun kültürel değerlerinin, normlarının ve güç yapılarının yansıması bulunduğunu söylüyor. Müze çalışanları ve sanatçıların yaşanmış deneyimleri ile onları destekleyen ve daha varlıklı olma eğiliminde olan koleksiyonerler, satıcılar ve kurumlar arasındaki farkın göz ardı edilmesi giderek zorlaşıyor.

Raicovich, “Müzedeki emek harcamalar daha geniş toplumu daha çok yansıtma baskısına maruz kaldıkça, yönetim kurulunda vazife meydana getiren pek oldukça kişinin hayatından uzaklaşıyor, dolayısıyla aradaki fark giderek artıyor” diyor. “Müze müdürü sonunda ikisi içinde tercüman oluyor, bir çok süre da ikisinin içinde koruyucu oluyor. Alanı görüşme etmeleri gerekiyor. Bu hakikaten olanaksız. Bu oldukça büyük bir boşluk.”

Edebiyat dünyası da benzer tartışmalarla boğuşuyor. Almanya’daki Frankfurt Kitap Fuarı’nın organizatörleri, Filistinli yazar Adania Shibli’nin ödül törenini ertelediği için Ekim ayında sert bir halde azarlandı. Kasım ayında 2.000’den fazla ozan ve yazar, kar amacı gütmeyen bir müessese olan Şiir Vakfı’nı boykot etme sözü veren açık bir mektubu imzaladı. Şiir dergisi, yazar Joshua Gutterman Tranen’in yazdığı bir incelemenin “rafa kaldırılmışAnti-Siyonist temaları sebebiyle.

Mektubun ortak yazarlarından Filistinli Amerikalı ozan Noor Hindi, Vox’a yapmış olduğu açıklamada, “Kültür kurumları, hikayelerini anlatmak için kalplerini ve hayatlarını ortaya koyan yazar ve sanatçıların parlak çalışmalarından uzun süredir yararlanıyor” dedi. “Biz onlara hizmet ediyoruz, tam tersi değil… Bu kurumlar ve yayınlar, hükümetlerimiz halkımıza yönelik baskıyı desteklerken, silahlandırırken ve finanse ederken tavır almayı reddettiklerinde çalışmalarımızla, isimlerimizle ve tarihimizle alay ediyorlar. .”

Şiir Vakfı’nın bir sözcüsü, bir yazarı siyasal nedenlerle susturmaya çalmış olduğu fikrine karşı çıktı ve bunu “yanlış informasyon” olarak nitelendirdi. Sözcü Vox’a şunları söylemiş oldu: “Bu, mevcut boykota ve vakıf çalışanının ilk etapta kaçınmayı ummuş olduğu bir şeye yol açtı: dikkatleri krizle ilgili haber ve kaynak paylaşan şahıs ve kuruluşlardan uzaklaştırmak.”

Çatışma, tarihsel olarak İsrail’i destekleyen Yahudi kültür kurumlarının faaliyetlerini sürdürmelerini zorlaştırıyor. Ekim ayında, New York City’nin önde gelen sanat ve kültür mekanlarından önde gelen 92NY, Pulitzer Ödülü sahibi Vietnamlı Amerikalı yazar Viet Thanh Nguyen’in krizle ilgili kamuoyuna yapmış olduğu açıklamalar sebebiyle, bir mektubun imzalanması da dahil olmak suretiyle, bir etkinliği ertelemeye çalıştı. İsrailli tarihçi, İsrail hükümetinin Gazze’deki eylemlerini “bir soykırım örneği” olarak nitelendiriyor. Müessese, yapmış olduğu açıklamada, “Biz daima değişik bakış açılarına haiz insanları sahnemize çağrı eden bir Yahudi kurumuyuz” dedi. “Hamas’ın 7 Ekim’de İsrail’e yapmış olduğu acımasız hücum, toplumu kesinlikle perişan etti. Çağrı edilen yazarın İsrail ve bu an hakkında kamuoyu yorumları göz önüne alındığında, platformumuzu en iyi iyi mi kullanacağımızı ve tüm 92NY topluluğunu iyi mi destekleyeceğimizi belirlemek için birazcık süre ayırırken, etkinliği ertelemenin görevli bir fiil planı bulunduğunu hissettik.

Vaka gene de yakınlardaki bir kitapçıda meydana geldi, sadece neticeleri oldukça büyüktü. 92NY’nin şiir merkezinin çalışanları protesto amacıyla çekilme etti ve öteki yazarlar yaklaşan etkinliklerden çekildi. Müessese, hemen sonra bir sonraki adımlarını değerlendirirken edebiyat serisinin askıya alındığını duyurdu.

Açık protesto mektupları her yerde – sonuçsuz değil

Şiir Vakfı’na gönderilen ve Nguyen ile İrlandalı romancı Sally Rooney tarafınca imzalanan açık mektuba ek olarak, aralarında Naomi Klein ve Tavi Gevinson’un da bulunmuş olduğu 1.800’den fazla Yahudi yazardan oluşan bir grup, Kasım ayı başlarında şiirin eleştirilmediği fikrini reddeden bir mektup yayınladı. İsrail doğası gereği antisemitikti. Gazze Savaşına Karşı Yazarlar adlı başka bir grup ise Filistin halkıyla dayanışma ve “muhaliflerin susturulmasına ve ırkçı ve revizyonist medya döngülerine karşı” bir bildiri yayınladı. Filistin Edebiyat Festivali’ne katılan yazarlar, Filistin ve İsrail üstüne emek harcamalar meydana getiren akademisyenler ve İsrail’in gazetecileri öldürmesini ve ABD merkezli haber müesseselerinin bu vakası haber yapma biçimini eleştiren medya mensupları da açık mektup yazılarına katılıyor. ihtilaf.

Onlar da öteki yöne gidiyorlar: Ekim ayında, bir grup İsrailli yazar ve akademisyen, Hamas’ın İsrailli sivillere karşı uyguladığı sertliği uygun şekilde kınamadaki başarısızlık sebebiyle ABD’deki ve dünya çapındaki solu kınayan bir mektup kaleme aldılar. .

Önde gelen adların ilişkileri sebebiyle çekilme etmesi yada kovulması sebebiyle mektupların mühim olduğu ortaya çıkıyor. Artforum dergisinin genel gösterim yönetmeni David Velasco, derginin internet sayfasında yüzlerce sanat topluluğu üyesi tarafınca imzalanan, derhal ateşkes çağrısında bulunan ve “kafi oranda” bulunduğunu söyleyen açık bir mektubu yayınladığı için Ekim ayı sonlarında kovuldu. bir soykırımın ortaya çıkışına şahit olduğumuzun kanıtıdır.” Artforum’un Yayıncılar sitede gösterilen bir güncellemede mektubun “derginin pozisyonunu yansıtacak şekilde yanlış yorumlandığını” söylemiş oldu. [and] anlaşılır bir halde okuyucularımız ve topluluğumuz içinde derin bir üzüntü duyduğumuz mühim bir dehşete yol açtı. Ek olarak ekibimizin üyelerini, tamamen kendilerine ilişkin olmayan bir beyanla temsil edilme şeklinde savunulamaz bir duruma soktu.” Velasco Times’a söylemiş oldu “pişmanlık duymadı” ve minimum dört çalışan protesto amacıyla çekilme etti.

Bu büyük çatlaklardan sonrasında sanat ve edebiyat dünyasının iyi mi ilerleyeceği açık bir sorudur. Pek oldukça sanatçı ve yazar nerede durduklarını açıkça ortaya koydu. Ayrıca, değişik endişeleri tartmak zorunda olan ilişkili oldukları kültür kurumlarının liderleri, şu anda bu endişeleri karşılamaya istekli yada hatta yetenekli olmayabilir.

Williams, “Müzelerin bağışçıları, finansmanı yada statülerini düşünmek zorunda kalmaması mükemmel olurdu” diyor. “Fakat bu bir tek içinde yaşadığımız gerçeklik.”