Rönesans: Beyoncé’den Bir Film, süperstarın asla pes etmediğini hatırlatıyor

Rönesans – albüm, gezme ve şimdi de film – görkemli.

Beyoncé’nin geçen yaz çıkardığı dans albümü, kemiklerinizi titretecek ve kalbinizi küt küt attıracak, gürleyen ses sistemlerinde çalınmak suretiyle tasarlandı. Bunu takip eden konserler her açıdan olağanüstüydü; bununla birlikte kameralar için de yapılmışlardı ve Beyoncé’nin koreografinin her vuruşunu yapmasına şahit olmanızı sağlıyordu; bunu da kirpiklerine kadar yapıyor.

Görmek Rönesans: Beyoncé’den Bir Film bir IMAX’ta yada devasa bir beyaz perde salonunda her şey hayata geçiyor. Başka bir şey oluyor Rönesans, Gene de, Bu, deneyimi gezegendeki en büyük süperstarın yaşamının en iyi performansını sergilemesine şahit olmanın ötesine taşıyor.

Her sahne, her çekim, her spot ışığı, her gardırop değişimi, sahnedeki her kavisli çelik parçası bir ileti iletiyor: Bu sanat eseri son aşama sıkıntılı bir iş. Beyoncé’nin tutkusu onun bilgisinin bir parçası. Bu yeni değil. Fakat içinde Rönesans nesilsel bir beceri olmanın gerektirdiği yeni yönleri görüyoruz. Dünyada Beyoncé gibisi olmadığını ya da Beyoncé’nin insan olmadığını söylediğimizde bu bir iltifattır. Bu övgü bununla birlikte Bey’in zanaatına harcamış olduğu çaba ve fikir miktarının yanı sıra, kendi kampında bile insanların ona bilmiş olduğu şeyleri yapamayacağını söylediği tüm zamanları da boşa çıkararak öteki yolu da kesebilir. o yapabilir.

Filmin ortalarında Beyoncé şunu tespit ediyor: Rönesans dört senelik planlama ve özverinin sonucudur. Tüm bu tarz şeyleri gerçekleştirmek için çabaladığını gizlemek istemediğini söylüyor. Mürettebata, devasa ekranları parça parça kaldırmak şeklinde çalışmalarının fark edilmesini sağlamak için yansıtıcı üniformalar verdi. Beyoncé, stadyumların çatılı olmadığını, bu yüzden kendisi ve ekibinin birkaç tane inşa ettiğini söylüyor. Bir sahnesi bir şehre kurulurken, bir diğeri sökülüp bir sonraki durağa taşınıyor. Işıkların bireysel yerleştirmenin her saniyesine kadar incelendiğini güvence ediyor. Turun her anı, tamamı Beyoncé tarafınca onaylanan milyonlarca karara bölünebilir.

Beyoncé’nin mükemmeliyetçi olması şaşırtıcı değil. Şaşırtıcı olan ise Beyoncé’nin yaratıcı tercihleriyle savaşım etmeye istekli insan sayısının çokluğu. Bu insanoğlu istediklerini yapsaydı bu konserin bu kadar değişik (ve muhtemelen daha fena!) görünebileceği şaşırtıcı.

Parkwood adına Kevin Mazur/Getty Images

Gösterinin tüm bu inceliklerini açıkladıktan sonrasında filmimizde, Beyoncé’ye istediği şeylerin yapılamayacağını söyleyen insanların (çoğunlukla erkekler) görüntüleri gösteriliyor. Bir noktada bir uzman ona istediği daha büyük kamera boyutunun mevcut olmadığını söylemiş oldu. (Ben bir video yada ışıklandırma uzmanı değilim, bu yüzden lütfen bu anıya birazcık ihtiyatla yaklaşın.) Beyoncé buna şöyleki cevap veriyor: Aslen, araştırmasını yapmış oldu, bunların var bulunduğunu ve gezme esnasında onlara ihtiyacı bulunduğunu söylemiş oldu. Bu bilgiyi sunduktan sonrasında nihayet ona mevzuyu araştıracağını söyler.

“Siyahi bir karı olarak insanların benimle kontakt kurma biçimlerinin değişik bulunduğunu hissediyorum… Her şey bir kavga. Bu neredeyse sizin iradenize karşı bir harp şeklinde” diyor kameraya ve tüm kariyeri süresince bu tür geri itmelerle karşı karşıya kaldığını açıklıyor. “Sonunda bu kaltağın pes etmeyeceğini anladılar.”

Beyoncé’ye iyi mi performans sergileyeceğini söylemek, LeBron James’e iyi mi smaç atılacağına dair ipuçları vermek yada Steven Spielberg’e iyi mi yakın çekim yapacağını anlatmak gibidir. Müziğin en iyi sanatçılarından birinden gelen geri bildirimleri umursamamak, büyük oranda cüretkarlık ya da daha kötüsü Beyoncé’nin deneyimini göz ardı etmeyi gerektirir. Sadece Beyoncé bizlere bunun devamlı bulunduğunu ve bu olayın son olamayacağını söylüyor.

Devamlı her şey için savaşmak zorunda kaldığını ve hala savaştığını; Beyoncé’nin tüm kariyerinin anahtarı bu. Beyoncé, önde gelen bir solo sanatçı olarak ve tüm zamanların en büyük gruplarından birinin parçası olarak hikayeli mirasının üstünden onlarca yıl geçmesine karşın hâlâ ondan daha iyi bildiklerini düşünen insanlarla uğraşmak zorunda. Beyoncé’nin son turunda ya da ondan önceki turunda ya da bundan önceki turunda ya da insanların onu ve Destiny’s Child’daki öteki üye dostlarını küçümsediği tüm zamanları uğraşmak zorunda kalmış olduğu tüm geri itilmeleri hayal edin.

Bey’in en büyük kabiliyeti dans etmesi, karizması, hatta birden fazla oktavı kapsayan şarkı söyleme sesi değil, kendini onlarca defa müdafa dayanıklılığı olabilir.

Beyoncé’yi süperstar icra eden şeyler, kendisine hayır diyenlerin hepsini dinlemiş olsaydı gerçekleşmeyebilirdi. Michelle Obama’nın çıtayı giderek daha yükseğe koyduğu için övdüğü hanım, çıtayı aşağıya itmeye çalışan insanlarla dolu bir kariyerle uğraşmak mecburiyetinde bırakıldı. Ona birazcık daha aşağı nişan almasını ve doygunluk olmasını söylüyorlar. Beyoncé ondan sonra seyircilerinden Beyoncé olmayan tüm Siyah hanımefendileri ve onların nelerle uğraşmak zorunda kaldıklarını hayal etmelerini istiyor. Hangi potansiyeli gerçekleştirmelerine izin verilmediğini bir düşünün.

Parkwood adına Kevin Mazur/WireImage

Beyoncé kendisinden beklenen tüm güce karşın bizlere kırılganlık anlarını göstermeye hazır. Tur başladığında rehabilitasyonda olduğu diz yaralanmasından bahsediyor. Kızı Blue Ivy’nin eleştirilen sahne performansı karşısında korumacı hissettiğinden bahsediyor; Mavi’nin dansı için toplumsal medyaya gelen Bey, onu koruyamamanın üzüntüsünü yaşıyor. Ek olarak Blue’nun sahnede onunla dans etmesine izin vererek doğru sonucu verip vermediğini de sorguluyor. Filmin sonuna doğru, 40 yaşına girmenin acı-tatlı dönüm noktasından bahsediyor. Onu muhteşem olmaya iten baskıyı ortadan kaldırdığından ve sonsuza kadar bu şekilde performans göstermeye devam edemeyeceği gerçek sorunundan bahsediyor.

Bu değişik anlamış olur bir araya gelmiş olarak sanatçının insanlığının portresini çiziyor. Beyoncé’nin kariyeri süresince bu kadının tanrıya bizlerden daha yakın olduğu yayınlandı. Mükemmelliğe en yakın şey, hayatta bir kez karşınıza çıkacak bir beceri. Fakat onu bizim için bu kadar görkemli icra eden şey, hususi olarak oldukca yorucu. Rönesans Rönesans şeklinde bir gösteriyi üretmek için ne kadar kararlılık ve emek harcama icap ettiğini ve tüm bunların arkasındaki insan hanıma ne kadar yük getirdiğini bizlere gösteren ikisinin birleşmesi.