İnceleme: Netflix’in Squid Game: The Challenge’ı hakkaten mükemmel. Oh hayır.

Sevmek Kalamar Oyunu: Savaşım medya cehaletine en azından birazcık da olsa boyun eğmek anlamına gelir.

Başlangıçta bir İngiliz yapım şirketi tarafınca tasarlanan realite şovu, adını taşıyan ve beğenilen 2021 Cenup Kore Netflix dizisine pek de dayanmıyor. Kalamar Oyunu pek oldukca şeyle ilgiliydi fakat sonuçta kapitalizmin insanlık üstündeki fena hakimiyetiyle ilgiliydi. Bu oyunda, hepsi de ciddi bir mali borç içinde yaşayan 456 oyuncuya fena bir fırsat veriliyor: tüm borçlarını silme şansı için bir takım çocuk oyunu kazanmak ya da bunu yaparken ölmek. Aslına bakarsan yaşadıkları zorluklar hayatlarını anlam ifade etmeyen hale getirmiş olduğu için kabul ediyorlar.

Yarışmacılar, yoksul kalmama şansı uğruna (öteki acımasız zorlukların yanı sıra) robot bir oyuncak bebek tarafınca vurulma riskini göze alıyor. Boğulmakta oldukları borçlara son vermek için en yakın dostlarını ölüme mahkum ederler. “Kazansan” bile Kalamar Oyunu, Kazanmak diye bir şey yok bu sebeple hiçbir vakit daha ilkin olduğunuz şahıs olamayacaksınız ve bu iyi anlamda da değil. Orijinal gösterinin son bölümünde kahramanımız, oyunların inanılmaz derecede varlıklı ve canı sıkılmış insanoğlu tarafınca, tamamen eğlence için tasarlandığını öğrenir.

Kalamar Oyunu‘in kabaran yanığı, gerçek dünyada gerçekleşmesidir. Oyunları ve neticeleri fantastik olabilir fakat karakterlerinin karşı karşıya olduğu uluyan mali umarsızlık o şekilde değil.

Bunu akılda tutarak, sanki yaratıcıları yaratan dizi yapımcıları benzer biçimde geliyor. Kalamar Oyunu: Savaşım Orijinal şovu izledi ve şu şekilde dedi: “Oğlum, bu sıkılmış varlıklı insanoğlu bir şeyin izini sürmekteydi.” Benzer şekilde, Kalamar Oyunu: Savaşım Yarışmacılar kanlı diziyi izlemiş ve ‘Evet, kesinlikle kazanabilirim’ diye düşünmüş benzer biçimde görünüyor.

Pete Dadds/Netflix

Gerçeklik yarışması da 456 kişiyi alıyor ve oyunları getiriyor: kırmızı ışık/yeşil hafifçe makineli tüfek bebeği, karmaşık kurabiye kesme ölüm egzersizi, ihanete yol açan mermer koleksiyonu vb. – katliam olmadan hayata. Pandomim meydana getiren oyuncular, ölmek yerine üzerlerindeki minik mürekkep torbasının patlamasıyla devriliyor ve bu da oyundan çıktıklarının sinyalini veriyor. Her katılımcı elemesi, tıpkı orijinalinde olduğu benzer biçimde, pota 100.000 $ ilave ederek maksimum 4,56 milyon $ para ödülüne ulaşıyor; bu, realite tv şovu tarihindeki en büyük ödül. Yeni şov hem de, yüksek dört kattan oluşan ranzalar ve flamingo pembesi üniformalı gardiyanlar benzer biçimde adam öldürmeye eğilimli öncüsünden başka unsurları da ithal ediyor.

Peki değişik olan ne? Ölmenin riskleri değiştirmemesinin yanı sıra, kimse kapitalizmden pek rahatsız değil. Hepimiz kazanabileceğini düşünüyor! Hatta bazıları programdan bir tür öğrenme deneyimi yada toplumsal medya erişimlerini genişletmenin bir yolu olarak bahsediyor. Bir ara hapishaneyi çağrıştıran ranzalarını görünce seviniyorlar. Eğer bu, dünyanın dört bir tarafındaki izleyicilerin sevilmiş olduğu ve korkmuş olduğu çağıl yaşamın acımasız göndermesiyse, kimse yarışan insanlara bunu söylemedi.

Devasa para ödülü, müthiş set tasarımı ve imza niteliğindeki zorluklar, yeni bir realite TV deneyimi yaratıyor. Hepimiz anında yaratılmış benzer biçimde görünen bir oyunu çözmek için elinden gelenin en iyisini yaparak stratejiler geliştiriyor. Varoluşsal bir ürkü yaratıyor: Bayağı, gerçek insanoğlu kırılgan varoluşlarıyla boğuşuyor. Meydan okuma Her insanın içindeki en kötüyü ortaya çıkarın.

Netflix ayrılsa da ortaya çıktı Kalamar OyunuAçgözlülük ve yıkım ile alakalı yorumlarına karşın, birazcık gerçek distopyayı ortaya çıkarmadan, düzmece distopik bir realite şovuna dayanan gerçek bir realite şovu yapamazsınız. Mevcut rekabetçi gerçekliğin bir çok vakit dehşet verici denizinde bile, buna benzeyen hiçbir şey yoktur. Meydan okuma.

En iyi kısmı Kalamar Oyunu: Savaşım hemen hemen kimse bunu anlamadı mı

Ne yapar Meydan okuma o denli coşku verici ki, kaynak materyale aşina olmamıza karşın hala yepyeni. Rekabetçi gerçeklik şovları şu şekilde Büyük kardeş, Hayatta kalan, en iyi şef, Ve RuPaul’un Drag Yarışı yeterince uzun süredir yayında olan yarışmacılar, ne tür stratejilerin işe yaradığını biliyorlar ve eğer önceki sezonları takip ederlerse, kendilerini kazanmak için en iyi konuma etkili bir halde yerleştirebilirler. Bir ittifak oluşturmak, arka kapı vetosu kullanmak ya da risotto pişirmemek olsun, katılımcılar bu gösterilerin mekaniğini ve oyunun iyi mi oynanacağını büyük seviyede anladılar.

Bu 456 şahıs ilk oynayanlar olduğundan, kesinlikle kanıtlanmış bir kazanma stratejisi yoktur. Meydan okuma.

Oyuncular dalgona isminde olan şeyin şekillerini seçmeye çalışırken, dizinin şok etmeye yönelik pişmanlık duymayan kararlılığı sezonun başlarında açıkça ortaya çıkıyor. Yarışmacıların, ballı şekerli kırılgan bir bisküviden biçim kesmek için kullanmaları ihtiyaç duyulan minik bir iğne var kırmadan. Şekillerini kazımak için bir tek 10 dakikaları var. Dört değişik biçim vardır – daire, üçgen, yıldız, şemsiye – ve biçim (şemsiye) ne kadar karmaşıksa, şekillendirilmesi de o denli zor olur. Meydan okuma dört ekip kaptanına, takımlarının kesmesi ihtiyaç duyulan şekli seçmesini sağlıyor; buradaki püf nokta, kararın oybirliğiyle alınması ve iki dakika içinde verilmesi gerektiği.

netflix

Açıkçası hiçbir kaptan takımını mahvetmek ve şemsiyeyi seçmek istemez. Bir cerrahın sağlam elleriyle bile bu minik şekli çizmek zor olurdu. En zor şekli seçmenin de hiçbir faydası yok. Bu oyunda 4,56 milyon doları gören asla kimse “Şemsiyeyi seçtiğiniz için teşekkürler, Bir dahaki sefere arkanı kollayacağım.”

Dört ekip oyuncusundan oluşan ilk set homurdanır ve 120 saniyelik süre sınırı içinde oybirliğiyle bir karara varamazlar ve hepsi elenir. Boom. Boom. Boom. Boom. Mürekkep paketleri patlıyor. Elemeleri, öteki tüm oyuncuların görebileceği bir jumbotron üstünde yansıtılıyor. Hemen sonra, dört kişinin çıkarılmasına şahit olan bir sonraki ekip kaptanları gönderilir. Bu ding-dong’lar da bir türlü karara varamıyorlar. Boom. Boom. Boom. Boom. Mürekkep paketleri patlıyor. Dört yeni ekip kaptanı gönderildi.

Oyuncular elemelerin ne kadar süratli gerçekleştiğine inanamıyorlar ve kimse şemsiyeyi istemiyor. Bu setteki tek bir oyuncu bile ne yapacağını bilmiyor: şemsiyeyi alıp takımını mahvetmek mi, yoksa diğerlerinin öncelikle korkmasını mı ummak? Sekiz oyuncunun çekişme sebebiyle elenmesini seyretmek, sonucu daha da acil hale getiriyor.

Yarışmacıların bu oyunda geçirdikleri dönemin ne kadar kırılgan bulunduğunun ve gösterinin hakkaten muhteşem bulunduğunun paniğe tutulmuş bir halde farkına vardıkları anlardır. Büyülü bir formül yok, tüm bunların iyi mi olması gerektiğine dair evvel informasyon yok. Bu kobaylar, her şeyi kendi başlarına çözmek zorundalar; bu, onu emip ufalanan bir kurabiyenin içindeki aşağılayıcı bir şemsiyeyi kazımak anlamına gelse bile.

Bu programda yarışan insanları izlemekten keyif almak şaşırtıcı derecede kolay… ta ki o şekilde oluncaya kadar

Meydan okuma‘nin belirsizliği, hakkaten mükemmel bir realite şovu kötü karakteri olan yarışmacı 432’nin formunda ilgi çekici bir tv yaratıyor. Bu kişiye 432 diyorum bu sebeple internetteki hepimiz Meydan okuma bir sayıyla anılıyor, orijinal serinin insanlıktan çıkarıcı ruhunu korumak için sempatik bir halde kasıtlı bir karar. Birine adı yerine numarayla hitap etmek daha kliniktir. Bu, yarışmacılara öne çıkma ve sayılarından daha fazlası olma sorumluluğunu yüklüyor, sadece oldukca fazla öne çıkarlarsa hedef haline geliyorlar.

Bununla beraber, tanrım 432 sinir bozucu. Editörler bunun bilincinde ve bizlere bu son aşama kendine güvenen eski kolej futbolcusunun en kendini beğenmiş ve kesinlikle en fena anlarını gösteriyor.

netflix

Oyunun başlarında 432, öteki kaslı adamları bir ittifak oluşturmak için bir araya getirerek kendisini baskın bir güç olarak öne sürüyor. 432 ve arkadaşları, ranzalarda uyuma düzenlemelerinden, bir oyuncuyu kendisine “kardeş kardeşim” söylediği için tehdit etmeye kadar oyunun her alanında öteki oyunculara diktatörlük yapıyor. 432, kimsenin iyi mi oynanacağını bilmediği bu oyunu en iyi kendisinin bildiğini düşünüyor. Bu oldukca sinir bozucu ve daha da sinir bozucu, oyuncu arkadaşlarının ona boyun eğmesini seyretmek.

Zorluklardan biri popüler masa oyununa dayanıyor Harp gemisi. Normal olarak 432 onun bir alim bulunduğunu düşünüyor Harp gemisi. Büyük seviyede talihli tahminlere bağlı olan bir oyunda şahıs iyi mi “iyi” olabilir? 432 biliyor. 432 bundan güvenilir. 432, tahminlerinin herkesinkinden daha iyi bulunduğunu düşünüyor.

Hem orijinal hem de bu realite şovu, paranın insanları mümkün olan en fena şekillerde davranmaya yönelttiğini açıkça belirtmek istese de, 432’nin bedavaya bu şekilde davranacağına dair içimde bir his var. Ve genel olarak bu, onun bu iğrenç oyunda rekabet etmesini izlemeyi kolaylaştırıyor.

Sadece dizinin çekimler esnasında hafifçe insan hakları ihlalleri gerçekleştirmiş olabileceğini öğrendiğimde kendimi 432 ve grubunun geri kalanı için birazcık fena hissederken buldum.

Rolling Stone’un haberine gore Netflix, yarışmacılara gizlilik sözleşmeleri imzalattı sadece birkaç isimsiz oyuncu öne çıkıp, “Kırmızı Işık/Yeşil Işık” oyunu esnasında yarışmacıların yere yığıldığını iddia etti. Oyunda iştirakçilerin bitiş çizgisini geçmeleri için beş dakikaları vardı; zamanlayıcı her kırmızı ışıkta yada yeşil ışıkta duracak ve başlayacaktır. Sadece oyuncular dergiye, oyunun çekiminin ortalama yarım gün sürdüğünü ve her seferinde 30 dakika kadar poz vermek zorunda kaldıklarını, bunun da insanların hastalanıp yere düşmesine yol açtığını söylemiş oldu. Bazıları, çekim yaptıkları boş havaalanı hangarının son aşama soğuk bulunduğunu iddia ederken, ötekiler Netflix’i, kameraya en hazır yarışmacıların bir sonraki tura geçebilmesi için rekabetin bir kısmını düzeltmekle suçladı. Ek olarak bu oyuncuların her gece ne kadar uyuyabilecekleri yada atış programlarının iyi mi olduğu da belli değil. Programda yarışmacıların itirafları yer aldığından, aldıkları yemeğin tadının güzel olmadığını ve tam olarak doyurucu olmadığını biliyoruz. Tüm bunlarla uğraşmak zorunda olduğunuzu hayal edin Ve 432!

Pete Dadds/Netflix

Bu, bir Netflix realite şovundaki yarışmacıların kabul edilemez yaşam koşulları hakkında öne çıkmış olduğu ilk sefer değil. Gene de, belirgin bir halde acımasız bir toplumsal yorumun en sadist unsurlarına dayanan bir şov için seçmelere katılmanın ve peşinden gösterinin arkasındaki kişilerin yarışmacılara fena davranması ve hatta oyunlara hile karıştırması karşısında şok olmanın fena niyetli derecede gülünç bir yanı var.

Keskin bir hiciv gösteren ve peşinden bu kurgusal yarışmaların zulmünü özetleyen bir realite şovunu alıp, gerçek oyuncularına işkence etmenin yeni yollarını yaratan, böylece sürükleyici bir TV şovu üreten ve yanlışlıkla seyircilere olayın tamamını veren bir gösterim hizmeti. Kalamar Oyunu tecrübe, Netflix’in kendi başına yazamayacağı bir karikatür düzeyidir. Sanırım ödediğimizin karşılığını alıyoruz!

Meydan okuma orijinal serinin hicivini ve sembolizmini ortadan kaldırmak için büyük çaba harcadı. Yarışmacılarının birçoğunun kendini geliştirmeye odaklandığı ve çılgınca keyifli bir tavır sergilediği yeni şov, adını taşıyan temalara {hiç de} sadık değil. Sadece görünen o ki tesadüfi bir halde, kaynak materyalin bizi uyardığı fikirleri (ahlakın yokluğu, tamamen umarsızlık ve aptallık, insanların kapitalizm adına yapacakları dengesiz şeyler) güçlendirdi. Şov çivilendi Kalamar Oyunutüm bunların gidişatını izlemenin ne kadar keyifli olacağına kadar.