Sanat yıkımı bizi iklim yıkımından kurtarabilir mi?

Noel öncesinde, iklim fiil grubu Just Stop Oil’in Londra’daki yaşamı sekteye uğratarak amaçlarına dikkat çekmesi umut ediliyor. Taktikleri, köprülere tırmanmaktan kendilerini işlek yollara yapıştırmaya ve meşhur tabloları tahrif etmeye kadar uzanıyor.

Bu, büyük seviyede şok değerine dayanan ve yıkıcı iklim protestolarını bastırma sözü veren İngiltere Başbakanı Rishi Sunak ve hükümetinin öfkesini çeken, sertlik içermeyen bir protesto biçimi. Tutuklanan protestocuların bir çok nispeten kısa bir süre sonrasında kefaletle özgür bırakılırken, en sert yasal cevap, kendini nesnelere yada binalara yapıştırmayı yada bloke etmeyi cezalandıran yeni bir Kamu Düzeni Yasası şeklinde geldi. altı ay hapis cezası ile nakil.

İnsan hakları grupları tasarıyı otoriter ve gerici olarak değerlendirdi, sadece bir İngiliz hükümet sözcüsü Vox’a tasarının halkın çıkarlarına hizmet ettiğini söylemiş oldu. Sözcü, “Protesto etme hakkı, demokrasimizin temel bir ilkesidir, sadece kamu yaşamını kesintiye uğratan, acil servislerimizi geciktiren ve polis kaynaklarını tüketen protestocular vergi mükelleflerine milyonlara mal oluyor ve uygun cezalarla karşılaşmalıdır” dedi.

Jeff J. Mitchell/Getty Images

Just Stop Oil, geçtiğimiz sonbaharda iki aktivist, Phoebe Plummer ve Anna Holland, van Gogh’s’a domates çorbası fırlattığında dünyanın radarına girdi. ayçiçekleri Londra Ulusal Sanat Galerisi’nde.

Camla kaplı tablo zarar görmedi, sadece galeri çerçevenin ufak hasar gördüğünü söylemiş oldu. Domates çorbasının kullanılması saçma görünebilir – sonuçta grup, petrolün iklim üstündeki zararı olan tesirleri hakkında bir noktaya değinmeye çalışıyor, öyleyse niçin tabloyu yakıtla ve hatta vazelinle bozmayalım? Sadece grubun sözcüsü Emma Brown, Vox’s’a şunları söylemiş oldu: Bugün, Açıklandı çorbanın Britanya’nın yaşam maliyeti krizine bir slm durumunda bulunduğunu ve bunun da ülke çapında domates çorbasının temel bir ürün olduğu sadece çoğu zaman ısıtılmasının fazlaca pahalı olduğu besin bankalarının çoğalmasına niçin olduğu.

Brown, van Gogh’un fazlaca sevilmiş olduğu tablosunun üstüne çorba atarken, “Bu acıklı, birazcık garip protestoyu istiyorduk,” dedi. “Zira kıymetli ve kıymetli bir şeyi hedef alarak, insanoğlu bunun tehdit edildiğini gördüklerinde şok ve hastalık hissederler. Hükümetlerimizin almış olduğu kararları ve iklim felaketinin yol açmış olduğu yıkımı gördüğümüzde hakkaten hissetmemiz ihtiyaç duyulan duygu bu.”

Just Stop Oil’in protestolarının gezegeni kurtarmaya destek olup olamayacağını süre gösterecek, sadece taktikleri yeni değil. 1989 kitabını yazan David Freedberg’e nazaran, siyasal yada toplumsal değişiklik adına sanat yıkımının izleri dönemin başlangıcına kadar uzanabilir. Görüntülerin Gücü, Propaganda, zevk ve yıkım için görüntülerin kullanımını inceleyen sanat tarihçileri tarafınca çoğunlukla alıntılanan.

“Elbet sebebe dikkat çekecekler. Freedberg, bazı insanların petrol ve fosil yakıt problemi üstünde daha çok düşünmesini sağlayabilir” dedi. Bugün, Açıklandı Noel King’i ağırlayın. “Fakat fazlaca şey başaracağı benim için hakkaten net değil.”

Aşağıda, Freedberg ve King arasındaki konuşmanın uzunluğu ve netliği için düzenlenmiş bir alıntı bulunmaktadır. Tam podcast’te fazlaca daha fazlası var, o yüzden kulak verin Bugün, Açıklandı dahil olmak suretiyle podcast’lerinizi aldığınız her yerden Apple Podcast’leri, Google Podcast’leri, spotifyve dikiş makinesi.

noel kralı

Siyasal yada toplumsal bir davanın ilerlemesinde sanatın yok edilmesi ne kadar etkilidir?

David Freedberg

Korkarım ki bunun çoğu zaman fazlaca etkili bulunduğunu… güce karşı isyan eylemleri yada güce hakaret eylemleri başlangıçta etkilidir. Rejim değişikliğini hakkaten etkileyip etkilemeyecekleri başka bir mevzudur.

noel kralı

Bir noktaya değinmek için bana sanatı yok eden insanların kısa bir tarihini verebilir misiniz?

David Freedberg

Dönemin başından beri oradadır. Eski Babil’de nefret edilen hükümdarların resimlerinin yok edilmesi elimizde, geç Roma İmparatorluğu’nda Hristiyanlık sahneye çıktığında görüntü imhası yaşadık. Ve bazı yıkım eylemlerinin, Fransız Devrimi’nde, Rus Devrimi’nde, Demir Perde’nin düşmesiyle gerçekleştiği benzer biçimde, eski rejimin, eski rejimlerin nefret edilen geçmişinin sembollerini değiştirmenin rahat yolları bulunduğunu unutmamalıyız. . İnsanlar nefret ettikleri liderlerin resimlerini kaldırdılar şu sebeple onları tekrar asla görmek istemiyorlardı. Bu aslına bakarsak, belleğin lanetlenmesi olan, sözde dampatio memoriae denilen eski bir görüntü yok etme sınıfına giriyordu.

Örnekler uzayıp gidebilir: İran Şahı değiştirildiğinde, Tahran’da görüntüler indi. 2003’te Saddam Hüseyin’in heykelinin meşhur bir halde kaldırılması vakası vardı. Bunun Saddam’a karşı bir halk direnişi patlaması olması gerekiyordu, fakat aslına bakarsak bunun Amerikan birlikleri tarafınca düzenlendiğini sonradan keşfettik. Ve sonrasında, normal olarak, İslam Devleti köktencilik İslamcıydı. İslam Devleti, gerçek görüntü yok etme performanslarıyla bunu uç noktalara taşıdı. Bu yıkım eylemlerini gördüğünüzde, iliklerinize kadar titrediniz; bunların gerçek insan vücuduna yönelik saldırılar eşliğinde yapıldığını anlıyorsunuz.

Tanıtım uğruna görüntülere saldırmanın tarihçesi nedir, Just Stop Oil’in eylemlerinin açıkça hangi sınıfa girmiş olduğu hakkında bir şeyler söyleyeyim: İnsanlar devamlı tanıtım uğruna, kişisel tanıtım ya da politik amaçlar için görüntüleri kırmaya çalıştılar. niçin. İrlanda Cumhuriyet Ordusu, başından beri İngiliz kahramanlarının resimlerini indirdi yada resimlerini bozdu. Bu iyi malum bir stratejidir. Bu {hiç de} yeni bir şey değil.

noel kralı

Just Stop Oil’den bir sözcü ile konuştuk. Adı Emma Brown ve bizlere grubun petrol terminallerini ablukaya almasından pek ilgi görmediğini söylemiş oldu, ki bu açıkça amaçlarına bağlı bir eylemdi. Sadece bir resmin üstüne domates çorbası döktüklerinde fazlaca dikkat çektiler ki bu, amaçlarına açıkça bağlı olmayan bir şeydi. Niçin bu bulunduğunu düşünüyorsun?

David Freedberg

Sevilen bir nesneye meydana getirilen herhangi bir hücum dikkat çeker. Mükemmel resimlerle ilgili garip şeylerden biri, antik tapınakların eşdeğeri olan müzelerde barındırılıyor olmalarıdır – insanoğlu gidip önlerinde sessiz bir sessizlik içinde dururlar. Ve başka bir mevzu daha var: İnsanlar petrol terminallerini sevmiyor. Bence unutmak istemeyeceğiniz şey, bir çok insanoğlunun bir çeşit güzel duyu anlayışı olduğu. Benzer biçimde insanoğlu ayçiçekleri yalnız meşhur bir fotoğraf olduğundan değil, bununla birlikte tablodan etkilendikleri için. Onlar için fazlaca şey ifade ediyor.

noel kralı

Just Stop Oil üyelerine sorduğunuzda bunu niçin yapıyorsunuz? Oldukça açık bir halde sanatı ve müzeleri koruyup da dünyayı korumamak saçmalık diyecekler. Bunun hakkında ne düşünüyorsun?

David Freedberg

Petrole bu kadar yatırım yapmanın saçma bulunduğunu söyleyerek yanıt verirdim. Petrolü durdurmalıyız. Fakat insanların sevdikleri ve onlar için bir anlam ifade eden sanat eserlerinin keyfini çıkarmaya devam etmelerine izin vermenin ne alakası var? İki iddia içinde makul bir bağlantı yok. Biliyorsunuz ki, uygarlığı iklim değişikliğinden kurtarmak adına büyük bir uygarlık kurtuluşunu ortadan kaldırmak bir tür mantıksal saçmalık. Bana amaç karmaşası benzer biçimde geliyor.

noel kralı

Just Stop Oil’in, sanatçıların eylemlerini bir anlamda anlayacaklarına yada en azından sanatçıların yaptıklarını yorumlamaya çalışacaklarına dair bahse girmiş olduğu izlenimi ediniliyor. O [Brown] grubun bilhassa domates çorbasını seçtiğini şu sebeple bunun İngiltere’nin yüksek yaşam maliyetine – teneke kutularda çorba pişiren insanlara bir gönderme bulunduğunu söylemiş oldu. Bu protestolara sanat olarak bakmanın bir yolu var mı, yoksa bu sizin için fazlaca mu uzak bir köprü?

David Freedberg

Pek fazlaca sanatçının köktencilik olduğuna kuşku yok; sanatçıların köktencilik olması gerekiyor. Tanrıya şükür radikaller. Ve inanırım ki bilhassa domates çorbasının üstüne atılmasına karşı olmayan pek fazlaca sanatçı vardır. ayçiçekleri van Gogh tarafınca. Toplumumuzda domates çorbasından oluşan yemekler yapmak zorunda kalan bir gruptan sempatizan getirme meselesinin… Sanırım bu şimdiye kadar duyduğum en saçma düşünce. Zira bunlar öyleki bir duruma düşürülen insanoğlu ki, bu şekilde bir hücum bağlamında Van Gogh ya da herhangi bir şey için hakkaten endişelenmeyecekler. Bence bu, hayal edebileceğiniz en düzmece bağlantılardan biri. Entelektüellere ve sanatçılara hitap ediyor olabilir fakat bu, toplumumuzun ufak bir kısmı.

Bence müzelerimizdeki şeyleri çoğunlukla kendi kendine bırakmalıyız. Ne de olsa İngiltere, yakın zamana kadar her insanın girebileceği parasız müzelere haiz bir cemiyet ve bu, Britanya’nın en güzel yanlarından biriydi, şu sebeple sanatın hepimiz için erişilebilir bulunduğunu açıkça ortaya koyuyordu.

Konuştukça, öncesinden tahmin ettiğim bu konudaki duygularım güçleniyor – insanları artık yalnızca zenginlerin erişebileceği zevklerden yoksun bırakmak büyük bir utanç olurdu.