Emek verme, yalnızlığın erkeklerde zayıf kemik sağlığına yol açabileceğini düşündürmektedir.

Toplumsal yalıtım, artan mortalite, kardiyovasküler problemler ve zihinsel sıhhat sorunları dahil olmak suretiyle fena sıhhat sonuçlarına neden olur. Emekler, stresin osteoporoz riskini artırdığını ve daha iyi kemik sağlığına yol açtığını göstermiştir.

Sadece yalnızlık ve kemik sağlığı arasındaki ilişki belirsizliğini koruyor.

Araştırmacılar kısa sürede, toplumsal izolasyonun adam ve dişi farelerde kemik sağlığını iyi mi etkilediğini araştıran ve Endokrin Derneği’nin senelik toplantısı olan ENDO 2023’te sunulan bir çalışmanın parçası olarak, toplumsal izolasyonun dişi değil adam farelerde kemik kaybıyla ilişkili bulunduğunu buldular. Kahire. Chicago.

ile konuşurken Tıp haberleri bugünÇalışmaya dahil olmayan, UTHealth Houston’daki McGovern Tıp Okulu’nda geriatri profesörü olan Dr. Nahid Rhiannon, bulgular hakkında konuştu.

“Bu emek harcama hayvanlarda mühim bir bulguya işaret ediyor. İnsanlarda, bilhassa de çoğunlukla toplumsal yalıtım yaşayan yaşlı yetişkinlerde neticeleri görmek için bir tercüme emek harcaması, bu yüksek riskli toplumda kemik kaybı riskinin daha yüksek olup olmadığını idrak etmek için mühim olacaktır” dedi. grup.”

“Risk altındaki kişileri belirlemek, kemik erimesi şeklinde kırıklara ve sakatlığa yol açabilecek bir sıhhat sorununu önlemenin ilk adımıdır.”

Maine Sıhhat Araştırma Enstitüsü Moleküler Tıp Merkezi’nde doktora sonrası araştırmacı ve baş yazar olan Dr. Rebecca Mountain şunları paylaştı: “Bulgular, artan toplumsal izolasyonun uzun vadeli sıhhat etkileriyle boğuştuğumuz için klinik çıkarımlara da haiz olabilir. COVID-19 salgını, insanoğlu üstündeki etkilerini idrak etmek için gelecekteki çalışmalara gereksinim olmasına karşın.”

Adam farelerde azalmış kemik yoğunluğu

Araştırmacılar, 16 haftalık 32 adam ve dişi farede toplumsal izolasyonu simüle ettiler. Dört hafta süresince izole edilmiş adam farelerde azalmış kemik mineral yoğunluğu, hacim fraksiyonu ve kortikal kemik kalınlığı gözlemlediler.

Bu değişimler kemik kalitesinde azalmaya ve kırık riskinde artışa işaret eder.

Emek verme, izole edilmiş dişilerin kemik kaybı yaşamadığını, sadece kemik erimesiyle ilişkili gen ekspresyonunun arttığını ve bunun daha süratli kemik yıkımına ve kırık riskinin artmasına yol açabileceğini buldu.

Oyun mekaniği

Dr. Mountain’ın ekibi, stres hormonları ve vücudun sempatik sinir sistemi dahil olmak suretiyle toplumsal izolasyonun kemik yitirilmesine yol açabileceği mekanizmaları araştırıyor.

Ayrıca, Pacific Neurosciences Institute’tan bir nörolog olan Dr. William Buxton, ağırlık taşıma egzersizlerinin sıhhatli kemikleri korumak ve osteoporozu önlemek için lüzumlu olduğuna inanıyor.

“Bağlantı hakkında ilk düşüncem, kemik sağlığını korumanın ve osteoporozu önlemenin en iyi yollarından birinin ağırlık kaldırma egzersizi olduğu. Bir şahıs izole edilmişse, evinin haricinde olma olasılığı daha düşüktür ve netice olarak , ayakları üstünde daha azca duruyor.”

Öte taraftan Dr. Rhiannon, depresyon ve kilo kaybının kırılganlığa, sakatlığa ve hareket kabiliyetinde azalmaya yol açabileceğini ve bunun da kemik yitirilmesine katkıda bulunabileceğini kaydetti.

Bununla beraber, bu tıbbi durumlarda kemik yitirilmesine katkıda bulunan altta yatan metabolik değişimleri idrak etmek için gelecekteki araştırmalara gereksinim vardır.

Adam ve dişi fareler arasındaki tesir farkı

Dr. Mountain, östrojenin kemikler üstündeki koruyucu rolünü göz önünde bulundurarak toplumsal izolasyonun erkekler ve bayanlar üstündeki etkilerine bakıyor.

“Ek olarak izolatların adam ve dişi farelerde değişik şekillerde yada değişik bir vakit ölçeğinde hareket etmesi de mümkündür” diye ekledi.

Çalışmaya dahil olmayan, Charlotte, NC’deki Novant Health’de ortopedi cerrahı olan Dr. Douglas Landry Jarvis, toplumsal izolasyonun testosteron üretimini ve hormonal dengeyi etkileyebileceğini ve bunun da kemik metabolizmasını negatif etkileyebileceğini belirtiyor. Hanım hormonal döngüsü 4 haftalık bir süre süresince daha azca etkilenebilir.

arama sınırları

Montaigne’e nazaran emek harcama sınırlamaları, minik bir örneklem boyutunu ve izolasyonun farelerde depresif yada endişeli davranışı iyi mi etkilediğine dair davranışsal veri eksikliğini içeriyor.

Ek olarak Dr. Buxton, hayvanların kafeslerde kullanılmasının onları insan faaliyetleri için ideal bir model yapmadığını öne sürüyor.

Dr. Rhiannon’un işaret etmiş olduğu mühim bir sınırlama, çalışmanın adam ve dişi fareler arasındaki kemik oluşumundaki farklılıkları açıklamamasıydı, sadece araştırmanın ilk aşamalarında ayrıntıların tamamlanmamış olmasının düzgüsel bulunduğunu da açıkça belirtti.

gelecekteki araştırma umutları

Buxton, “Bu sonuçlar insanlarda sonrasında ortaya çıkarsa, benim tahminim alkolün de bir rol oynadığıdır” dedi.

“İçmenin osteoporoz riskini artırdığını biliyoruz. İzolasyon, artan alkol kullanımı için bir risk faktörüdür, bu yüzden alkol muhtemelen yalıtım ile insanlarda düşük kemik mineral yoğunluğu arasındaki bağlantıdır” dedi.

Dr Jarvis şunları ekledi: “Araştırmaya nazaran kimse alışkanlıklarını değiştirmemeli. Çalışmanın tek sonucu, daha çok araştırmaya gereksinim olduğu. Toplumsal etkileşim fazlaca geniş bir değişken. Farelerin kortizol seviyelerinin ne kadar değiştiğini bilmemiz gerekiyor; emek harcama sonrasında primatlara ve muhtemelen insanlara bile tahmin edilebilir.”