Minik Deniz Kızı: Şarkı sözü değişikliklerinden Prens Eric’e, tekrardan yapımın orijinaliyle karşılaştırması

Bu yazı için hafifçe spoiler ihtiva eder Minik Denizkızı.

Şeklinde sevilen, klasik bir filmi tekrardan yaratırken problem Minik Denizkızı doğru olandan daha çok yanlış gidebileceğidir. Kaynak araç-gereç mükemmelliğe oldukça yakın olduğunda olan budur. Her değişim göze çarpıyor ve üstü kapalı olarak bir soruyla geliyor: Bu ince ayar aslına bakarsak daha ilkin olanları geliştiriyor mu? Yanıt hayır ise, o vakit başka bir sual var, varoluşsal bir sual: Bu değişim niçin var?

Ne yazık ki yönetmen Rob Marshall için, kendisinin ve Disney’in canlı aksiyon animasyon versiyonundaki senaryo ve müzik değişikliklerinin bir çok Minik Denizkızı evvelkinden daha iyi değil. Marshall ve ekibi, şarkı yazarı Howard Ashman’ın sözlerinden bazılarını ayırdı, yeni şarkılar ekledi ve ilk filmin duygusal tonunu zımparaladı. Bu seçimleri tek tek incelemek, Disney ve Marshall’ın peşinden koştuğu direktifi sorgulamanıza niçin olabilir. Tam olarak incelendiğinde, bu filmin niçin var olduğuna dair daha kasvetli bir suali gündeme getiriyor.

Bir atış için bir tekrardan yapım muhtemelen daha iyi olurdu.

İyi ya da fena, işte 1989 klasiği ve 2023 canlı aksiyon versiyonundan değişik olan şeyler:

Yeni Minik denizkızı üç yeni şarkısı var

Minik Denizkızı Disney’in yarattığı emsalsiz en iyi animasyon müzikalidir. Film, Ashman ve besteci Alan Menken tarafınca yazılan “Under the Sea” ile 1990 senesinde En İyi Orijinal Müzik ve En İyi Orijinal Şarkı dallarında iki Oscar kazanmıştır. Ashman ve Menken, “Kiss The Girl” de aday gösterildiği için şarkı kategorisinde kendilerini yenmek zorunda kaldılar. Adaylığı film başına iki şarkıyla sınırlayan Oscar kuralı olmasaydı, Ashman ve Menken muhtemelen “Poor Unfortunate Souls” ve “Part Of Your World” için onay görebilirdi.

Ashman 1991’de öldü ve yokluğunda söz yazarı ortağı Menken, tekrardan yapımın müziğini yönlendirmek için Lin-Manuel Miranda ile beraber çalıştı. Menken ve Miranda, filmimizde yer edinen üç tam yeni şarkı (ek olarak ek bir “Part of Your World” reprise) yarattı.

Başlıca şarkılar “Wild Uncharted Waters” (Prens Eric’i oynayan Jonah Hauer-King tarafınca söylenir), “For The First Time” (Halle tarafınca söylenir) ve “The Scuttlebutt” adlı bir rap (Awkwafina tarafınca Scuttle ve Daveed olarak söylenir) Sebastian olarak Diggs). Eric’in maceracı ruhu, Ariel’in iç monologu ve Scuttle’ın insan dünyası ile alakalı tam kafa karışıklığı şeklinde tüm melodiler karakterlere daha çok düşünce vermek için tasarlandı. Dezavantajı, Halle’nin görkemli sesine karşın, hepsinin nerede ise önemsiz olmasıdır.

Ashman’ın sözleri, zekadan ve hatta cüret duygusundan taviz vermeden size üç dakikalık bir şarkıda tüm bir karakterin arka planını vermenin bir yolunu buldu. Bu yeni şarkılarda bu şeyler kötü halde tamamlanmamış. “Wild Uncharted Waters”, esasen Eric’in bir Les Mis kimliğine bürünmesidir. Ariel, “İlk Kez” adlı müzikal monologunda insan deneyimini canlı olarak blogluyor. Ve “Scuttlebutt” – Awkwafina korna çalıyor ve bir Lin-Manuel Miranda rap’i haykırıyor – işitsel terörizmdir.

Yeni şarkılar hakkında söyleyebileceğim en güzel şey Minik denizkızı şarkıların şarkı olması – müziğe ayarlanmış sözler – ve hakikaten yeni olmaları.

“Zavallı Talihsiz Ruhlar” kalır fakat Ursula’nın “gövde dili” mısrası çıktı

“Zavallı Talihsiz Ruhlar”, Minik denizkızı film müziğindeki herhangi bir şarkı şeklinde. Kara kara düşünen, koca memeli deniz cadısı Ursula kadar ikonik olsa da, hakikaten oldukca fazla ekran süresi yok. Bu, şarkıya çifte vazife yapması için baskı yapıyor; yalnız vaka örgüsünü ilerletmekle kalmaz, hem de bir karakter olarak Ursula hakkında düşünce verir.

Ursula akıllı mı? O bir yalancı mı yoksa hakikatı söyleyen mi? Ursula niçin deniz halkıyla takılmıyor? Hakkaten ne istiyor?

“Poor Unfortunate Souls” (orijinalinde Pat Carroll tarafınca seslendirildi) tüm bu soruları yanıtlayarak, fena fakat şaşırtıcı derecede kurnaz karakteri beş dakikalık bir gezintiye dönüştürüyor. Ashman ve Menken’in şarkısı büyük seviyede sağlam, sadece oldukca mühim bir kısmı atlıyor: Ursula’nın kara insanları hakkında muhtemelen sert bir gerçeği söylediği son.

Orijinal şarkının ikinci yarısında, Ursula yapmış olduğu anlaşmanın ödemesini konu alıyor: Ariel’i insan yapmak karşılığında Ariel’in sesini istiyor. Bu, Ariel’e kalıcı olarak insan kalabilmesi için Eric’in onu gerçek aşk niyetiyle öpmesi icap ettiğini söyledikten derhal sonrasında. Ariel, Ursula’nın yağmacı anlaşmasının imkansızlığını bir araya getirmeye adım atar – onun aşkını konuşamadan onu öpmesi olanaksız olacaktır.

Ariel’in düşündüğü kadar aptal olmadığını gören Ursula, bir numara daha dener. Ona karada yaşayan adamların aslına bakarsak yüzeysel bulunduğunu ve gereksinim duyan tek şeyin – temelde – yakıcı görünmek ve “gövde dilinin önemini asla hafife almamak” bulunduğunu söyler.

Ursula devam ediyor.

“Yukarıdaki adamlar gevezeliği pek sevmezler. Dedikodu meydana getiren bir kızın bunaltıcı bulunduğunu düşünüyorlar” diye şarkı söylüyor. “Hadi fakat, sohbetten o denli da etkilenmediler. Gerçek centilmenler yapabildiklerinde bundan kaçınırlar! Fakat içine kapanık bir hanımefendiye bayılır, bayılır ve yaltaklanırlar, dilini tutan hanım bir erkeği elde eder!”

Ursula’nın ısrarı, Ariel’in anlaşmasını imzalamasını sağlar fakat hem de Ursula’nın dünyayı iyi mi gördüğüne dair canlı bir düşünce verir. Evet, şarkı ve dans saf Ariel için bir oyun şeklinde işliyor, imkansızı kolaylaştırıyor ve bazı adamların bayanlara karşı cinsiyetçi davranış biçimini naturel ve kaçınılmaz gösteriyor. Fakat hem de, Ariel olmadığımız için, Ursula’nın insan dünyası ile alakalı acımasız görüşünün aslına bakarsak pek oldukca gerçeği bulunduğunu kabul etmemiz gerekiyor – dünya bayanların sesine kıymet vermeyen erkeklerle dolu. ya da beyinleri. Ursula ve Triton insan hayatına karşı nefretlerinde o denli da uzak değiller fakat Ursula hem de dünyalarının ataerki içinde iyi mi işlediğini de görüyor. (Bunun niçin gene bir kral olan ve Ariel’in kontrolcü babası olan Kral Triton’un şikayetlerinden biri olmadığını kim söyleyebilir?)

Menken Mart ayında Vanity Fair’e “Zavallı Talihsiz Ruhlar”da değişimler olacağını ve bunun Ursula’nın şarkısı “genç kızlara bir halde sıradışı konuşmamaları icap ettiğini hissettirebileceği” için yapıldığını söylemiş oldu. Fazlaca net bir halde kötü karakter olan ve cinsiyetçiliğin iyi mi işlediğine dair gerçekçi bir görüşe haiz biri tarafınca söylenen bir şarkının sözlerini temizlemek, onun ve Miranda’nın amaçladığı her şeyi başaramayabilirdi.

Ursula, anlaşmanın şartlarını ve gerçek aşkın öpücüğünü değiştirir.

Geçen bir sahnede Ursula, Ariel ile yapmış olduğu anlaşmaya iyi mi gizli saklı bir madde eklediğinden bahsediyor. Ariel’in sonsuza kadar insan kalmak için gerçek aşkın öpücüğüne ihtiyacı bulunduğunu hatırlamaması için bir büyü yapmış oldu.

Bu geçiş, Ursula’nın ne kadar hain bulunduğunu hakikaten vurguluyor şeklinde görünüyor ve esasen olanaksız olan bir anlaşmayı, Ariel şartlar ve koşulları hatırlayamadığı için artık daha da olanaksız hale getiriyor. Fakat hem de Disney’in daha güvenli bir film yapması için bir yol işlevi görüyor şeklinde görünüyor.

disney

Artık Ariel etken olarak bir öpücük aramadığına gore, onunla Eric içinde gelişen ilişki her zamankinden daha organik hale geliyor. Ariel, öpücüğün ona yaklaştığını bilmeden Eric’i bir şahıs olarak tanıma motivasyonuna haizdir. Yalnız o şekilde olur ki o kişiye gönül verir. Orijinal şarkının sözleri Ariel’in öpüşme arzusunu daha belirsiz hale getirmek için değiştirildiğinden ve Eric’in bir öpücük arayışının ondan izin istemesine bağlı bulunduğunun altını çizdiğinden, yeni vaka örgüsü değişikliği “Kiss The Girl”e de yansıyor. Ariel.

Değişim ek olarak Disney’in, orijinal filmin bunun 16 yaşındaki bir deniz kızı için cinsel bir uyanış olduğu alt metniyle işlediğini atlamasına da izin veriyor. Klasikte, Eric’e fizyolojik olarak ilgi duyduğu için ona gönül verir ve onu yürüyen, konuşan, düşünen bir insan olarak değil, gerçek bir heykel olarak görür. O filmi izlerseniz, hakikaten, hakikaten o heykelin içindedir! Ariel’in öpüşme arzusunu tekrardan yazarak, Ariel’in Eric’e olan ilgisini daha sıhhatli ve sonunda daha azca karmaşık hale getiriyor. Disney ve Marshall’ın, Ariel’in Eric’e olan saf fizyolojik çekiciliğinin ne anlama geldiğini keşfetmesine gerek yok.

“Les Poissons” gitti, kısaca artık “hee hee hee haw, haw haw” yok

“Poor Unfortunate Souls” açıkça en iyi kötü karakter şarkısı. Minik denizkızı, bu da manyak ve Fransız karşıtı “Les Poissons”un (Şef Louis’i canlandıran Rene Auberjonois tarafınca söylenen) gözden kaçmasına niçin olabilir. “Balıklar” anlamına gelen “Les Poissons”, Eric’in yalnızca balık pişmesini değil, hem de garip bir halde kafalarını kesmeyi, bağırsaklarını kesmeyi, dilimlemeyi ve balıkları yemeyi de sevdiğini söyleyen Fransız şefiyle ilgili. Jamaikalı yengeç Sebastian’ı kovalarken.

Kanlı balık cinayeti valsi, muhtemelen filmin CGI doğruluğuna olan bağlılığı sebebiyle tekrardan yapımdan çıkarıldı. Gerçek görünümlü balık, gerçek görünümlü balık kanı ve bağırsağı içeren “Les Poissons” dahil, ve acayip bir halde gerçekçi Sebastian, muhtemelen seyirciler için birazcık fazla ürkütücü olurdu.

Prens Eric’in bir ebeveyni var ve Kral Triton, kızlarının müzikal yapmasını seven bir hükümdar değil.

Ne vakit orijinali yine izlesem Minik denizkızı, beynime doğru yol alan en büyük sorulardan biri denizlerin hükümdarı ve kim bilir mevcud en kuvvetli varlık olan Kral Triton, kızlarının müzikallerde oynamasını niçin bu kadar önemsiyor?

Ariel ve kız kardeşlerinin yer almış olduğu grup müzikal numarası, ilk filmin birincil çatışmasının itici gücüdür. Ariel, yedek oyuncu olmayan göze çarpan bir role haiz. Gelmediği vakit, bu, hususi koleksiyon koyunu paramparça ederek misilleme meydana getiren Kral Triton’u kızdırır. Bu, kızını ürkütücü bir deniz büyücüsüyle sömürücü bir sözleşmenin sığınağına gönderir.

Triton’un bir helikopter müzikal tiyatro ebeveyni olması kamptır! Kamp tutkunlarına çarpıcı bir darbe indiren yapımda her şey tekrardan yazılıyor.

disney

King Triton, şov melodileri hakkında derinden duygusal olmak yerine – hantal bir anlatımla – kızlarının evde değil, aslına bakarsak denizlerde yaşadıklarını açıklıyor.

Onlar ona neler bulunduğunu anlatmak için her yıl Mercan Ayı Festivali olarak malum şeye geri dönüyor. Bahsedilen festival, Ariel’in atlamış olduğu ve deniz kralını üzmüş olduğu festivaldir. Triton, Ariel’e iki kez kızdı bu sebeple senarist David Magee, annesinin insanoğlu tarafınca öldürüldüğünü ekledi, sadece bunun niçin yada iyi mi olduğuna dair daha çok izahat yok.

Değişimler, Eric’e verilen yeni arka planı yansıtıyor. Daha ilkin, temelde hikayenin sonu olan bir heykeli olan bir prensti. Şimdi, adı verilmemiş ülkelerinin kraliçesi olan anası Selina’nın (Noma Dumezweni) nezaretinde evlat edinilmiş bir yetimdir. Triton şeklinde Selina da pusuda bekleyen çekince sebebiyle Eric’in keşfedilmemiş sulara gitmesini yasaklar. Bu da elbet Eric’in annesinin görmesini istemediği dünyayı daha oldukca merak etmesine niçin olur.

Triton’un birçok kızının yer almış olduğu Busby Berkeley benzeri set parçalarına olan irrasyonel sevgisine olan sevgime karşın, bu değişiklik aslına bakarsak öykü içinde işe yarıyor. Eric ve Ariel’e ortak bir nokta veriyor ve hikayeleri beraber anlam kazanıyor. Yalnız tesadüfen onu kurtardığı yada karşılıklı çekiciliği olduğundan değil, her ikisi de bu serüven fikrine ilgi duydukları ve doğdukları dünyada kendilerini yersiz hissettikleri için birbirlerine çekiliyorlar. Bu, orijinal filmin ruhuna fazlasıyla uyan ve kendi grubunun aksine onu geliştiren bir ekleme.