Aşırı optimize edilmiş beyzbolun hizalanmamış AI ile ortak noktası nedir?

İşte birinci lig beyzbolunun açılış hafta sonu için bir sual: Philadelphia Phillies sol saha oyuncusu Kyle Schwarber’ın suni zeka ile ortak noktası nedir?

İlk bakışta, pek değil. Bir insan bira fıçısının kaba fizyolojik boyutlarına haiz olan Schwarber, en oldukca beysbola vurduğunda hakkaten oldukca uzaklara vurmasıyla tanınır. Düzgüsel sezonu ve sürem sonralarını sayarsak, geçen yıl Ulusal Lig’de önder 52 düzgüsel ve sürem sonrası iç saha koşusu yapmış oldu – Philly taraftarlarının sevilmiş olduğu tabirle Schwarbomb’lar – Ulusal Lig Şampiyonası Serisinde San Diego’ya karşı kazanabilecekleri biri de dahil. yörünge uçuşu elde etmek.

GPT-4 pek oldukca şey yapabilir, sadece Schwarber’in San Diego’dan Yu Darvish’e karşı yapmış olduğu benzer biçimde, bir beysbol topunu saatte 119,7 mil hızla toplam 488 fitte ezmek şu anda onlardan biri değil.

Fakat başka bir açıdan bakıldığında – ve bunu yaşam boyu Phillies hayranı olarak söylüyorum – Schwarber, kontrolden çıkmış bir suni zekanın oldukca yönlü insan enkarnasyonudur. Skynet, 31 onsluk bir Louisville Slugger’ı çılgınca sallıyor. O HAL’dan 2001 hususi Home Run Derby kramponlarıyla.

Ve durdurulması gerekiyor.

Acımasız optimizasyon arayışı

Açıklamama izin ver.

2022’de düzgüsel sürem ve sürem sonrasını sayarsak, Schwarber 743 plaka görünümüne sahipti. Bu 52 home run ile beraber 101 kez yürüdü ve 218 kez hakkaten akıllara durgunluk veren bir vuruş yapmış oldu. Bu, Schwarber’ın sahaya çıkmış olduğu sürenin neredeyse tam olarak yüzde 50’sinde beyzbolun “üç gerçek sonucundan” birini elde etmiş olduğu anlamına gelir: bir vuruş, bir yürüyüş yada bir home run.

Gerçek bir netice, topun oyuna girmediği ve topu atan atıcı ve yakalayıcının topu yakalamaya emek vermesi haricinde hiçbir müdafa üyesinin dahil olmadığı anlamına gelir. Bu, vuruşlu bir top üstünde Altın Eldiven oynamaya çalışan saha oyuncusu olmadığı anlamına gelir. Boşluğa vuran bir topta eve ilk gitmeye çalışan süratli koşucu yok anlamına gelir.

Üç gerçek netice, beyzbolun en kansız – ve bunaltıcı – verimli halidir. Ve son 20 yılda, üç gerçek sonucun temsil etmiş olduğu verimlilik, tam olarak beyzbolun yöneldiği yöndür.

Müdafa tarafında, bu, takımların bırakım arayışı içinde topu hakkaten oldukca sert atabilen atıcılara yüklenmesi anlamına geliyordu. Ne de olsa oyuna konan bir top, bir vuruş için düşebilir. Geçen yıl averaj dört dikişli süratli top, bu tür verilerin toplandığı ilk yıl olan 2015’teki 93,1 milden, 93,9 mil oldu.

Eskiden yalnızca Nolan Ryan benzer biçimde ucubeler radar silahında üç haneli sayılara ulaşabilirdi, sadece geçen yıl 160 mil yada daha yüksek bir hızla atılan 3.356 atış vardı – bundan önceki yıla bakılırsa neredeyse iki kat daha çok ve uzak ve uzak en oldukca beyzbol tarihinde.

Saldırı tarafında, öteki iki netice üstünde duruluyor: yürüyüşler ve home runlar. Küçükler Ligi menajerim bana “bir yürüyüş bir vuruş kadar iyidir” söylediğinde buna asla inanmadım – çocuklar sopayı sallamayı sever – fakat bu artık ana dallarda bir müjde, bilhassa de bu yürüyüşü bir sonraki yürüyüş takip ediyorsa vurucu, oldukca koşulu bir homer için parkın dışına vuruyor.

Atıcılar her zamankinden daha sert fırlatırken, yalnız temas oluşturmak bile yeterince zor, bundan dolayı vurucular bunu telafi etmek için vuruşlarının oluşturduğu fırlatma açısını yükseltmeye odaklandı ve topa tahta koyduklarında, kaldırma kuvvetine haiz olma şansını artırdı. Park. Mesela Schwarber’in Darvish’ten devasa şutu, 25 derecelik bir fırlatma açısına sahipti ve bu, eskisinden daha yüksek olan lig averajının oldukca üstünde.

Tüm bu Ruthian aparkatlarını almanın dezavantajları, bilhassa de saatte 100 mil gaz atan bir insanla karşı karşıyaysanız, o denli oldukca sallanır ve ıskalarsınız. Bu, sahada oldukca sayıda vuruş ve oldukca daha azca topun oyuna girmesi anlamına gelir. Ek olarak, son zamanlarda gelişmiş müdafa konumlandırmasının benimsenmesi, yöneticilerin saha oyuncularını sahanın önüne, bir vurucunun topu koyma olasılığının en yüksek bulunduğunu düşündükleri yere kaydırması anlamına geliyordu; bu, vardiya olarak bilinir.

Ulusal Lig’de hiçbir vurucu, geçen sürem vardiyayla daha sık karşılaşan Schwarber’den daha sık sağ tarafta – onun benzer biçimde solak bir kuvvetli vurucunun topu çekmiş olduğu – ikinci bir kaleci esasen sığ sağ sahada oynayan sağ tarafta üç iç saha oyuncusu görüyordu. Bu taktikler, Schwarber benzer biçimde vurucuların sağlam, evden kaçmayan temas kurduğunda bile, isabetle sonuçlanma olasılıklarının daha düşük olduğu anlamına geliyordu. Kısmen bunun bir sonucu olarak, lig genelinde vuruş averajı geçen yıl .243’e düşerek 1968’den bu yana en düşük seviyeye düştü ve alçakgönüllü taban vuruşu neredeyse nesli tükenmekte olan bir tür.

Netice, oldukça verimli ve oldukça bunaltıcı, oldukca sayıda vuruş ve oldukca daha azca vuruş içeren, ara sıra dinger patlamasıyla noktalanan bir oyundur. Schwarber’in Phillies’lerinin Houston Astros’a karşı oynadığı geçen yılki Dünya Serisine bakın. 3. maç, Phillies’in 7-0 kazandığını görmüş oldu ve yedi turun tümü, biri Schwarber tarafınca olmak suretiyle beş homers’a geldi. Ve peşinden 4. Maç geldi, Phillies beyzbol tarihinde 14 inanılmaz vuruşla World Series’de isabetsiz kalan ikinci ekip oldu.

Evet. Fakat galibiyetlerinde bile, Phils 11 gol attı. Netice olarak, beyzbolun taç mücevheri olan Fall Classic, çoğunlukla atıcıların topu hakkaten sert bir halde fırlatmasını, vurucuların hakkaten sert sallanmasını (ve çoğu zaman ıskalamasını) ve öteki her insanın neredeyse ayakta durmasını izlemeyi içeriyordu.

Netice olarak, beyzbol kazanmanın en verimli ve etkili yolu – temelde her takımın takip etmiş olduğu bir strateji – bir yan tesir olarak, azalan reytingler ve katılım ile kanıtlandığı benzer biçimde, izlenmesi en bunaltıcı beyzbol türünü üretti.

Acımasız optimizasyon arayışında beyzbol kendini öldürüyor olabilir.

Elmas üstünde hizalanmamış

Peki bunun AI ile ne ilgisi var? Moneyball Oakland A’lar ve beyzbolun Skynet durumunun Miles Dyson’ı olan genel menajerleri Billy Beane’e yirmi yıl öncesine gitmek destek sunar.

A’ların bir problemi vardı: Meteliksizdiler. (Brad Pitt’in canlandırdığı Beane’in bunu filme koymasıyla para topu: “Varlıklı takımlar var, yoksul takımlar var. Sonrasında elli fitlik saçmalık var ve sonrasında biz varız.”) Yankees benzer biçimde varlıklı takımlarla özgür oyuncular için rekabet edemeyen Beane, bunu istatistikçi Bill James benzer biçimde başına emir figürlerin çalışmalarından elde edilmiş istatistiksel analizleri kullanarak telafi etmek mecburiyetinde bırakıldı. gerçek üretimleri için kıymeti düşük olan oyuncuları belirlemek için.

Bu, oyunculara hız ve vuruş averajı benzer biçimde şeyler için kıymet veren geleneksel bilgeliğe karşı çıkmak ve filmden bu sahnenin gösterdiği benzer biçimde, mümkün olan her şekilde güvenilir bir halde üsse girebilen oyuncuları izlemek anlamına geliyordu:

Moneyball A’ların şaşırtıcı başarısı, beyzbolda gelişmiş istatistiksel modellerin kullanılmasında lig çapında bir devrimin hızlanmasına destek oldu. Dışarıda, çalıntı üsler benzer biçimde geleneksel rakamlar vardı (bir takımın bir oyunda haiz olduğu 27 çıkıştan birini atılma ve yitirme riski, bir üssü ilerletme ödülünden daha yüksekti). Taban yüzdesi benzer biçimde istatistikler vardı (bu, bir vurucunun yapabileceği en mühim şeyi ölçer – bir vuruş, adım atma yada bir atışla vurulma kanalıyla bir çıkış yapmamak).

Kadrolar ön büroda oluşturuldu ve takımlar, üç gerçek sonucu en üst düzeye çıkarmaya yönelik bir gözle sahada yönetildi. Kimse kuralları çiğnemedi. (Eğer bir şey var ise, performans arttırıcı ilaçlar aşamalı olarak kaldırıldığı için beyzbol 2000’lerde ve 2010’larda daha temiz hale geldi). Mesele şuydu ki, beyzbol oyunlarını var oldukları şekliyle kurallar altında kazanmanın en etkili yolu, birinci lig beyzbolunu büyük meydana getiren seyircileri ve TV seyircilerini eğlendirmek amacıyla oldukça verimsizdi. (Beane tesadüfen değil, takımlarının oyununu izlemedi. İzleme eyleminin Moneyball mantığına ağır basabilecek “içgüdüsel bir tepkiye” yol açacağından korkuyordu.)

Suni zeka dünyasında, bu bir “yanlış hizalama” örneğidir. Beyzbolun yaratıcıları, şu anda 191 sayfaya ulaşan son aşama detaylı kurallar vesilesiyle keyifli, doğrusu aksiyon, koşu ve coşku içeren bir oyun yapmaya çalıştı. Wille Mays’in World Series’de omzunun üstünden yakaladığını yada Rickey Henderson’ın evini çaldığını düşünün. Amaçları buydu.

Sadece beyzbol oynayan takımların amacı, oyun kazanmak için kuralları kullanmaktır. Coşku onu etkilemez. Bu, aşağı yukarı bu şekilde, bir Dünya Serisindeki en oldukca bırakım rekorunu kırarken bununla birlikte bir takım home run yapmak için açıkça oluşturulmuş bir ekip olan 2022 Phillies’e iyi mi ulaşırsınız.

Bunun suni zekada, bilhassa oyunlarda onlarca defa bulunduğunu gördük. Bir tekne yarışı oyunu oynamak için eğitilmiş bir suni zeka, en fazla puanı almanın en etkili yolunun yarışı kazanmak olmadığını – tasarımcıların ve muhtemelen bir çok insanoğlunun yapmayı amaçladığı şey bulunduğunu – bunun yerine yine yine otomobil sürmek bulunduğunu öğrendi. bir daire içinde, bir avuç hedefi onlarca defa vurarak. Bunu seyretmek keyifli değildi – teknenin akılsızca kendi çevresinde dönmesini görmek bana World Series’in 4. Müsabakasını izlememi hatırlattı – fakat bu suni zeka için mühim değildi. Mühim olan, lüzumlu yasal yollarla puan toplamaktı.

Haklı olarak beyzbol, daha çok vuruş ve daha çok eylemi teşvik etmek için bazı kuralları değiştirerek hizalama sorununu çözmeye çalışıyor. Dolayısıyla bu sürem, Schwarber’ın karşı karşıya kalmış olduğu türden aşırı müdafa kaymaları yasaklandı – saha fırlatıldığında iki iç saha oyuncusu ikinci üssün her iki tarafında olmak zorunda ve iç saha oyuncularının dış sahada başlamasına izin verilmeyecek.

Beyzbol ek olarak saha başına 15 saniyelik (bir koşucu açıkken 20 saniye) bir saha saati ekledi, bu hem oyunu hızlandırmalı hem de avantajın bir kısmını vurucuya doğru eğmelidir. Ve kısmen daha çok çalıntı üssü teşvik etme umuduyla, üslerin boyutu 15 fit kareden 18’e çıkarıldı. (Geçtiğimiz yıl yalnız 2.487 çalıntı üs vardı, otuz yıl önceki 3.264’ten düştü.)

Çalışacak mı? İlkbahar antrenmanı yardımıyla oyunlar kısaldı, çalınan üsler arttı ve oyuna konan topların birazcık daha fazlası isabet için gidiyor. Bu, beyzbolu kurtarmak için kafi olmayabilir – sonuçta oldukca azca disiplin, optimizasyon arayışında ustalaşmış sporlar kadar acımasızdır ve Schwarber benzer biçimde oyuncular eninde sonunda, oynamalarının ne kadar keyifli olduğuna değil, istatistiklerine ve galibiyet-mağlubiyet kayıtlarına bakılırsa değerlendirilecektir. yoldam

Sadece en azından beyzbol, sporlarını taraftarların hakkaten keyif alabileceği yöne doğru itmek için proaktif adımlar atıyor. Açılış Günü’nde, bir oyunun averaj süresi azalırken, çalınan üs denemeleri arttı. Schwarber’a ulaşınca, Texas Rangers’a atak ağırlıklı 11-7’lik bir mağlubiyetle 0-5 gitti ve yüzde 40’lık üç gerçek netice oranı için iki gol attı. Her Phillies hayranının alkışlayacağı türden olmasa da, sanırım bu gelişme sayılır.

İnsanlık, saatte 100 mil yada daha çok hıza eşdeğer fırlatabilen büyük dil modelleriyle yüzleşirken, onları programladığımız kurallar ve hedefler mevzusunda oldukca fakat oldukca dikkatli olmaya kıymet – yoksa sonsuza dek vuramayan bir duruma düşmeyiz.